افیوژن پریکارد چیست به همراه راه‌های تشخیص و درمان

افیوژن پریکارد به حالتی گفته می‌شود که در آن مایع اضافی در ساختار کیسه مانند اطراف قلب، جمع شود. قلب توسط کیسه‌ای به نام پریکارد احاطه شده‌ است. این کیسه دارای دولایه است و بین این دولایه مقدار کمی مایع وجود دارد. زمانی که قلب شروع به تپش می‌کند، مایع بین دو لایه مانع از اصطحاک بین آن‌ها خواهد شد. زمانی که مقدار این مایع از حالت طبیعی بیشتر شود، امکان دارد عملکرد طبیعی قلب را تحت شعاع قرار دهد.

دلایل تشکیل بیماری افیوژن پریکارد

دلایل متفاوتی می‌تواند عامل شکل گیری این بیماری باشد.مواردی چون:

  • سرطان قلب
  • متاستاز سرطان در ریه،خون و یا سینه
  • نارسایی کلیه
  • کم کاری تیروئید
  • التهاب ناشی از جراحی یا هر علت نامعلوم
  • شیمی درمانی با داروهایی مانند وسیکلوفسفامید یا داکسوروبیسین
  • پرتودرمانی درحالی که قلب در درمحدود تاپش باشد
  • ایجاد ضربه یا زخم فرو رفته (تروما) در نزدیک قلب
  • برخی داروهایی که برای درمان فشارخون استفاده می‌شوند، مانند هیدرالازین
  • عفونت ویروسی، باکتریایی، قارچ و یا انگلی
  • اختلالات خود ایمنی مانند لوپوس و آرتریت روماتوئید
  • برخی از داروهای مصرفی صرع و سل

علائم بیماری افیوژن پریکارد چیست

دربرخی موارد که مایع به آرامی افزایش پیدا می‌کند، ممکن است فرد مبتلا هیچ علائمی را بروز ندهد. اما به طور کلی علائم زیر نشانه‌هایی هستند که اکثر افراد مبتلا به پریکارد قلبی، آن‌ها را در خود داشته‌اند. در صورتی که علائم زیر را دارا هستید حتما به پزشک متخصص مراجعه کنید.

  • تپش قلب (احساس کنید قلب شما تند می‌زند)
  • تب
  • سرفه
  • تنگی نفس یا مشکل در تنفس
  • درد قفسه سینه که معمولا در سمت چپ سینه یا پشت سینه حس شود واغلب مداوم باشد.
  • داشتن احساس ناراحتی در تنفس هنگامی که دراز کش هستید (ارتوپنه)
  • داشتن حس پر بودن سینه
  • تورم در پاها یا شکم

 

راه های تشخیص افیوژن پریکارد

زمانی که هریک از علائم ذکر شده را داشتید به پزشک  متخصص قلب  مراجعه کنید.درابتدا پزشک دست به معاینه فیزیکی خواهد زد و با گوشی قلب،ضربان قلب را چک خواهد کرد.سپس از شما می‌خواهد که  مراحلی خون انجام یک سری آزمایش خونی و تصویربرداری را انجام دهید تا بیماری به طور دقیق شناسایی شود.با توجه به آزمایشات و تصویربرداری علت ایجاد پریکارد قلبی وشدت آن مشخص خواهدشد و پزشک باتوجه به این اطلاعت روند درمان را برنامه ریزی می‌کند.گاهی اوقات نیز دلیل مراجه بیمار چیز دیگری است و پریکارد به صورت تصادفی مشخص می‌شود.

اکوکاردیوگرام

در این روش از امواج صوتی برای ایجاد تصاویر قلبی استفاه می‌شود.اکوکاردوگرام به پزشک نشان می‌دهد که چه مقدار مایع در فضای بین دولای پریکارد تجمع پیدا کرده است.

الکتروکاردیوگرام

الکتروکاردیوگرام که به اختصارECG نام دارد،شامل سینگال های الکتریکی است که نواری از عملکرد قلب را ترسیم می‌کند و الگوی تپش قلب در آن مشخص می‌شود.یکی از بیماری‌هایی که معمولا به دنبال پریکارد قلبی ایجاد می‌شود،تامپوناد قلب نام دارد.پزشکان سعی می‌کنند با بررسی الگوهایی که از الکتروکاردیوگرام بدست می‌آید احتمال وجود تامپوناد را مشخص کنند.

اشعه ایکس

اشعه ایکس قفسه سینه درصورتی که تجمع مایع در پریکارد زیاد باشد،بزرگ شدن قلب را نشان خواهد داد.

دیگر تصویر برداری برای شناسایی پریکاردقلبی

گاهی اوقات نیز از ام ار ای و تصویر برداری رزونانس مغناطیسی(CT) استفاده می‌کنند.

درمان پریکارد قلبی به چه صورت است؟

در روند درمان پریکارد قلبی بسته به شدت تجمع،از دارو و جراحی استفاده می‌شود.درابتدا پزشکان سعی می‌کنند با استفاده از دارو بیماری را کنترل و کاهش دهند و سپس به سراغ درمان تهامی مثل جراحی بروند.

داروهایی که التهاب افیوژن پریکارد را کاهش می‌دهند!

تزریق دارو زمانی صورت می‌گیرد که فرد دچار تامپوناد نشده باشد ویا خطر ایجاد تامپوناد نیز وجود نداشته باشد.داروهایی که در این بیماری تزریق می‌شود ضدالتهاب هستند داروهایی که اکثرا تجویز می‌شود شامل:

  • کلشی سین(کلکریس)
  • کورتیکواستروئیدها مانند پردنیزون
  • داروی ضد التهابی و غیراستروئیدی مثل اندومتاسین(ایندوسین)
  • ایبوپروفن
  • آسپرین

روش‌های پزشکی و جراحی

درصورتی که دارو درمانی پاسخگو نباشد و یا تامپوناد وجود داشته باشد از روش‌های زیر استفاده می‌شود.

تخلیه مایع با روش پریکاردیوسنتز: در این روش پزشک به وسیله استفاده از یک سوزن که سرآن یک لوله کوچه به نام کاتتر وجود دارد،وارد فضای قلب می‌شود ومایع را تخلیه می‌کنند.با استفاده از فلروسکوپی نیز مسیر حرکت کاتتر چک می‌شود.اینکار ممکن است چند روز طول بکشد یعنی برای چند روز کاتتر درون قلب باقی بماند.

عمل جراحی قلب باز: در صورتی که پریکارد دچار خونریزی باشد،از جراحی قلب باز استفاده می‌شود. در این روش پریکارد تخلیه می‌شود و در صورت آسیب ترمیم صورت می‌گیرد.

پریکاردیتومی بالون: در این روش که به ندرت انجام می‌شود، یک بادکنک بین لایه‌های پریکارد قرار می‌گیرد و با بادشدن لایه از هم باز خواهند شد.

برداشتن پریکارد یا پریکاردکتومی: در صورتی که فردی بعد از انجام تمام مراحل درمان مثل استفاده از کاتتر بازهم پریکارد قلبی مکرر داشته باشد،پریکارد قلبش را به طور کامل برمی‌دارند.


دیدگاه کاربران

0 دیدگاه
    دیدگاهتان را بنویسید

    نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

    instagram logo call button