روشهای درمان واریس پا واقعاً مؤثر هستند. وریدهای واریسی رگهایی متسع هستند که ممکن است به رنگ گوشتی، بنفش تیره یا آبی به نظر برسند. آنها اغلب شبیه طناب هستند و متورم و پیچدرپیچ به نظر میرسند، متورم میشوند و روی سطح پوست ظاهر میشوند. وریدهای واریسی معمولاً در پشت ساق پا یا در امتداد قسمت داخلی ران دیده میشوند.
آنچه در این مقاله می خوانید :
در دوران بارداری، سیاهرگهای واریسی خاصی به نام هموروئید میتوانند در واژن یا اطراف مقعد ایجاد شوند، اما به دلیل تغییرات هورمونی معمولی این بیماری و افزایش حجم خون که بهموازات با کاهش سرعت خون، فشار آن را بر دیواره عروق افزایش میدهد.
عوامل متعددی وجود دارد که احتمال بروز این مشکل را افزایش میدهد، از جمله:
علائم و نشانههای اصلی واریس عبارتاند از:
از طرف دیگر مویرگها بهطورکلی در قسمت بالایی بدن از جمله صورت تشکیل میشوند. نشانههای رگهای آبی و قرمز هستند که مانند تار عنکبوت گروهبندی شدهاند و روی پاها و صورت ظاهر میشوند.
اگر این علائم و نشانهها را دارید با پزشک خود مشورت کنید، زیرا میتوانند نشاندهنده بیماریهای بیشتر و در برخی موارد جدیتر باشند.
به ورید واریسی نگاه کنید، آیا متورم، قرمز یا بسیار حساس و در لمس داغ شده است؟ اگرنه، آیا زخم یا بثورات روی ساق پا یا نزدیک مچ پا، جایی که رگهای واریسی وجود دارد، وجود دارد یا به نظر شما ممکن است مشکلات گردش خون در پا وجود داشته باشد؟ اگر چنین است، با پزشک خود مشورت کنید.
مویرگها بهطورکلی نیازی به درمان پزشکی ندارند، درحالیکه رگهای واریسی تمایل به بدتر شدن و گشاد شدن بیشتر دارند که در جدیترین موارد منجر به مشکلات قلبی میشود:
نارسایی شدید وریدی. تجمع خون در سیاهرگها باعث کندی بازگشت خون به قلب میشود که میتواند منجر به لخته شدن خون و عفونتهای خطرناک شود. لختهها میتوانند بسیار خطرناک باشند زیرا میتوانند از سیاهرگهای پا حرکت کنند و به ریهها بروند، جایی که تهدیدی جدی برای زندگی به شمار میروند زیرا میتوانند عملکرد طبیعی قلب و ریهها را مختل کنند.
عفونتها و زخمهای پوستی میتوانند در بافت پوست در ناحیهای که رگهای واریسی ظاهر میشوند ایجاد شوند.
گاهی اوقات واریس میتواند باعث درماتیت شود که التهاب پوست است. در صورت ظاهرشدن وریدهای واریسی در پاها، درماتیت میتواند قسمت پایینی همان یا مچ پا را درگیر کند. اگر خراشیده یا تحریک شود میتواند باعث خونریزی یا زخم پوست شود.
واریس همچنین میتواند باعث اختلالی به نام ترومبوفلبیت سطحی شود که یک لخته خون در ورید است. اگر ترومبوفلبیت سطحی باشد، به این معنی است که لخته خون در ورید نزدیک به سطح پوست تشکیل میشود. این نوع لخته شدن خون میتواند باعث درد یا مشکلات دیگری در ناحیه آسیبدیده شود.
همه موارد وریدهای واریسی یکسان نیستند و بنابراین لزوماً بهترین رویکرد وجود ندارد. ارزیابی پزشک بهترین کمک برای انتخاب صحیح بین روشهای درمان واریس پا است.
اولین رویکرد همیشه شامل بهبود سبک زندگی با توجه ویژه به موارد زیر است:
این رایجترین روش درمانی برای وریدهای واریسی و مویرگها است. پزشک یک محلول داخل وریدی تزریق میکند که باعث تورم وریدها، فشار دادن یکدیگر و بستهشدن آن میشود. این جریان خون را متوقف میکند و سیاهرگ به بافت اسکار تبدیل میشود. در عرض چند هفته رگ باید محو شود. ممکن است یک رگ خونی یکسان نیاز به درمان بیش از یکبار داشته باشد.
این درمان زمانی بسیار مؤثر است که بهدرستی انجام شود – بیشتر بیماران میتوانند به نرخ بهبودی 50 تا 90 درصد امیدوار باشند. اسکلروتراپی نیازی به بیهوشی ندارد و میتوان آن را در مطب پزشک انجام داد.
ورید درمان شده همچنین میتواند ملتهب شود یا لختههای خون بسته شود، اما این خطرناک نیست. با حرارت دادن و مصرف آسپرین و آنتیبیوتیکهای تجویزی میتوان التهاب را تسکین داد؛ بنابراین میتوان لختههای خون منعقد شده را تخلیه کرد.
فناوریهای جدید بهکاررفته در درمانهای لیزری، درمان مؤثر مویرگهای پا را ممکن میسازد. جراحی لیزری فلاشهای بسیار قوی نور را بر روی ورید منتقل میکند که منجر به ضعیف شدن تدریجی رگ خونی میشود که باعث ناپدیدشدن آن میشود. لیزرها بسیار مستقیم و دقیق هستند، در صورت بررسی توسط پزشک مجرب، تنها ناحیه تحت درمان آسیب میبیند. با این روش میتوان اکثر انواع پوست و رنگهای پوست را با خیال راحت درمان کرد.
جراحی لیزر برای برخی از بیماران جذابتر است زیرا در آن از سوزن و برش استفاده نمیشود، اما زمانی که لیزر به پوست برخورد میکند، بیمار احساس گرما میکند که میتواند بسیار دردناک باشد. خنککردن به تسکین درد کمک میکند.
لیزردرمانی بین 15 تا 20 دقیقه زمان نیاز دارد و بسته بهشدت وریدها، معمولاً 2 تا 5 درمان برای ازبینبردن مویرگهای پا لازم است. بیماران میتوانند بلافاصله پس از درمان به فعالیت عادی خود بازگردند، درست مانند اسکلروتراپی. برای عروق بزرگتر از 3 میلیمتر، لیزردرمانی انتخاب ایده آلی نیست.
این روشها که برای درمان رگهای واریسی پاها که در عمق بیشتری قرار دارند استفاده میشود، از نظر پزشکی گام بزرگی به جلو بوده است: آنها جایگزین جراحی برای اکثریت قریب بهاتفاق بیمارانی شدهاند. مشکلات شدید وریدهای واریسی آنها. این تکنیک چندان تهاجمی نیست و بهصورت سرپایی نیز قابل انجام است.
پزشک لوله بسیار کوچکی به نام کاتتر را وارد ورید میکند، زمانی که داخل آن میشود، فرکانس رادیویی یا انرژی لیزری ساطع میکند که دیواره سیاهرگ را باریک و بسته میکند، درحالیکه وریدهای سالم اطراف ورید درمان شده جریان خون طبیعی را بازمیگردانند. هنگامی که این اتفاق میافتد، علائم واریس بهبود مییابد.
وریدهای سطح پوست که به ورید واریسی درمان شده متصل هستند نیز معمولاً پس از درمان تمایل به کوچک شدن دارند. در صورت لزوم، این سیاهرگها را میتوان با اسکلروتراپی یا تکنیکهای دیگر درمان کرد.یک عارضه جانبی احتمالی ظاهر کبودیهای کوچک است.
جراحی عمدتاً برای درمان رگهای واریسی بسیار بزرگ شده استفاده میشود. انواع جراحی برای واریس عبارتاند از:
بستن و استریپینگ با جراحی: با این روش درمانی، وریدهای مشکلدار بسته شده و به طور کامل از ساق پا خارج میشوند. برداشتن سیاهرگها بر گردش خون در پاها تأثیر نمیگذارد، زیرا سیاهرگهای عمیقتر بیشترین حجم خون را حمل میکنند. بیشتر واریسهایی که با جراحی برداشته میشوند وریدهای سطحی هستند و فقط خون را از پوست جمعآوری میکنند. این جراحی نیاز به بیهوشی موضعی یا عمومی دارد و باید در اتاق عمل بهصورت سرپایی انجام شود.
آسیب به بافت عصبی اطراف ورید درمان شده. جلوگیری از آسیب رساندن به شاخههای عصبی کوچک هنگام برداشتن رگها دشوار است. این آسیب میتواند باعث بیحسی، سوزش یا تغییر در حس اطراف اسکار جراحی شود.
تشکیل لخته خون وریدی ثابت. این لختهها میتوانند به ریهها و قلب بروند. تزریق هپارین، دارویی که لخته شدن خون را کاهش میدهد، احتمال تشکیل این لختههای خون را کاهش میدهد. بااینحال، هپارین همچنین میتواند میزان منظم خونریزی و کبودی پس از جراحی را افزایش دهد.
درد قابلتوجه در پا با زمان بهبودی بین یک تا چهار هفته بسته به وسعت جراحی، پس از جراحی معمول است.
در این جراحی یک منبع نوری خاص موقعیت ورید را نشان میدهد: بریدگیهای کوچکی در پوست ایجاد میشود و ورید پا از طریق قلابهای جراحی خارج میشود. این جراحی نیاز به بیحسی موضعی یا منطقهای دارد و معمولاً تنها با یک درمان ورید برداشته میشود. از طریق این درمان میتوان رگهای واریسی بسیار بزرگ را از بین برد و تنها اسکارهای بسیار کوچکی بر جای گذاشت. بیماران میتوانند یک روز پس از درمان به فعالیت عادی خود ادامه دهند. عوارض جانبی احتمالی:
در این جراحی از یک دوربین فیلمبرداری کوچک استفاده میشود تا بتوان داخل رگها را مشاهده کرد، سپس رگهای واریسی از طریق بریدگیهای کوچک برداشته میشوند. کسانی که تحت این نوع جراحی قرار میگیرند باید تحت نوعی بیهوشی قرار گیرند، بهعنوانمثال بیهوشی اپیدورال، نخاعی یا بیهوشی عمومی. بیماران میتوانند در عرض چند هفته فعالیت منظم خود را از سر بگیرند.
درمانهای کنونی برای وریدهای واریسی و مویرگها در مقایسه با درمانهای جراحی سنتی، میزان موفقیت بسیار بالایی دارند: بااینحال، برای چند سال، نمیتوان احتمال ایجاد رگهای غیرطبیعی بیشتر را رد کرد. این به این دلیل است که درمان خاصی برای دریچههای وریدی ضعیف وجود ندارد، بنابراین فشار بهتدریج در وریدهای پا بهمرورزمان افزایش مییابد. از سونوگرافی میتوان برای پیگیری شدت نشت ناشی از عملکرد نادرست دریچهها (نارسایی وریدی) استفاده کرد. درمان مداوم میتواند به کنترل این مشکل کمک کند.
مهمترین کاری که یک فرد میتواند برای کند کردن رشد رگهای واریسی جدید انجام دهد، پوشیدن جورابهای فشاری مدرج تاحدامکان در طول روز است.
امکان پیشگیری ایمن و کامل وجود ندارد، اما برخی توجهات میتواند احتمال بروز چنین مشکلاتی را کاهش دهد یا حداقل به کاهش ناراحتیها کمک کند:
دیدگاه کاربران
0 دیدگاه