نارسایی سیستولیک در مقابل دیاستولیک قلب : تفاوت آنها در چیست؟

نارسایی قلب زمانی رخ می دهد که قلب قادر به پمپاژ خون کافی برای تأمین نیازهای بدن نباشد. نارسایی قلبی شامل بطن چپ قلب می تواند سیستولیک یا دیاستولیک باشد. بطن چپ یکی از چهار بخش قلب است. کار بطن چپ پمپاژ خون غنی از اکسیژن در بدن است. نارسایی قلبی چپ یا بطن چپ ، میزان خونی که بطن چپ می تواند در اطراف بدن پمپ کند را کاهش می دهد. نارسایی قلبی چپ ممکن است سیستولیک یا دیاستولیک باشد ، بسته به اینکه این مسئله بین یا در هنگام ضربان قلب رخ دهد. زمانبندی به این بستگی دارد که آیا مشکل از پمپاژ یا عملکرد قلب باشد.
در این مقاله تفاوت بین نارسایی سیستولیک و دیاستولیک قلب بررسی می شود. همچنین توضیح می دهد که پزشکان هر دو نوع نارسایی قلب در بطن چپ را تشخیص و درمان می کنند.

نارسایی سیستولیک در مقابل دیاستولیک قلب

نارسایی قلبی سمت چپ رایج ترین نوع نارسایی قلبی است. این شکل از نارسایی قلبی معمولاً در نتیجه بیماری کرونر قلب ، حمله قلبی یا فشار خون بالا در طولانی مدت است. نارسایی قلبی سمت چپ می تواند باعث تنگی نفس ، سرفه یا مشکل تنفس ، به ویژه در حین انجام فعالیت های بدنی شود.

نارسایی سیستولیک قلب

نارسایی سیستولیک قلب زمانی اتفاق می افتد که بطن چپ نتواند به اندازه کافی در هنگام ضربان قلب منقبض شود. با هر انقباض بطن چپ ، قلب خون غنی از اکسیژن را به خارج و اطراف بدن پمپ می کند. اگر بطن چپ نتواند به طور کامل منقبض شود ، بدن نمی تواند مقدار اکسیژن مورد نیاز خود را بدست آورد. اکسیژن رسانی ناکافی می تواند منجر به علائم و همچنین اختلال در عملکرد اعضای بدن شود.

نارسایی قلب دیاستولیک

نارسایی قلب دیاستولیک زمانی اتفاق می افتد که بطن چپ نتواند به درستی بین ضربان های قلب رها شود. بطن چپ با خون اکسیژن دار در بین ضربان قلب پر می شود ، سپس در حین ضربان قلب ، که به آن سیستول نیز گفته می شود ، خون را در اطراف بدن پمپ می کند. اگر بطن چپ نتواند کاملاً شل شود ، نمی تواند مقدار خون مورد نیاز بدن را در خود نگه دارد. همچنین می تواند منجر به فشار زیاد در محفظه های قلب و به نوبه خود افزایش فشار در ریه ها شود.

تشخیص نارسایی سیستولیک و دیاستولیک قلب

پزشکان با استفاده از آزمایش های مشابه ، نارسایی سیستولیک و دیاستولیک قلب را می توانند تشخیص دهند.

تشخیص نارسایی سیستولیک قلب

پزشکان همچنین از نارسایی سیستولیک قلب به عنوان نارسایی قلبی با کاهش کسر جهشی (HFrEF) یاد می کنند. کسر تخلیه اندازه گیری میزان خون خارج شده از بطن چپ در هر بار انقباض می باشد. کسر جهشی طبیعی قلب بین 50٪ و 70٪ کاهش می یابد ، در حالی که کسر جهشی به 41-50٪ مرز کاهش خواهد یافت. فردی که HFrEF دارد کسر تخلیه کمتر از 40٪ باشد. در زمان تشخیص HFrEF ، پزشک از اکوکاردیوگرام برای بررسی درصد کسر جهشی فرد استفاده کند. اکوکاردیوگرام آزمایشی است که با استفاده از امواج صوتی تصویری از قلب را تشکیل می دهد.

تشخیص دیاستولیک نارسایی قلب

پزشکان گاهی اوقات از نارسایی قلب دیاستولیک به عنوان نارسایی قلبی با کسر جهشی حفظ شده (HFpEF) یاد کنند. بطن چپ می تواند سفت و ضخیم شود ، فشار در قلب را افزایش دهد یا اینگونه باشد که می تواند مقدار خون کمتر از حد معمول را در خود نگه دارد. به نظر می رسد که این بطن چپ ضخیم شده ، درصد طبیعی از خون را که گرفته و خارج می کند. پزشک برای تشخیص HFpEF از اکوکاردیوگرام استفاده کند. پزشک از الکتروکاردیوگرام (EKG) برای تعیین ضخامت بطن چپ شخص استفاده میکند. آزمایش های تصویربرداری پیچیده تر ، مانند MRI قلب ، می تواند به تایید این اندازه گیری کمک کند. برای بخشی از فرآیند تشخیصی برای هر دو شکل نارسایی قلبی سمت چپ ، پزشک احتمالاً از فرد در مورد علائم و سابقه پزشکی او سوالاتی خواهد کرد.

درمان نارسایی سیستولیک و دیاستولیک قلب

نارسایی های سیستولیک و دیاستولیک دارای شامل طیف گسترده ای از گزینه های درمانی می باشد. 

درمان نارسایی قلبی سیستولیک

تیم مراقبت پزشکی فرد ممکن است نارسایی سیستولیک قلب را با داروهای مختلف درمان کند ، از جمله:

• دیورتیک ها ، که به کاهش تجمع مایعات در بدن کمک می کند.
• مهارکننده های آنزیم تبدیل کننده آنژیوتانسین (ACE) ، که به کاهش فشار خون و کاهش فشار بر قلب کمک می کند.
• مسدود کننده های بتا ، برای کاهش (MRA)، برای کاهش فشار خون و فشار خون
• گیرنده مینرالوکورتیکوئید آنتا
• مسدود کننده های گیرنده آنژیوتانسین (ARB) ، اگر فرد تحمل مهار کننده های ACE را نداشته باشد ، پزشکان می توانند آن را تجویز کنند.
• مهار کننده های گیرنده آنژیوتانسین-نپریلیسین (ARNIs) ، دارویی ترکیبی که پزشکان برای کاهش فشار خون و کاهش تجمع مایعات استفاده می کنند
• مهار کننده های SGLT2 ، که درمانی برای دیابت است اما نتایج را در افراد مبتلا به نارسایی قلبی نیز بهبود می بخشد
  (Corlanor) ، برای کاهش ضربان قلب
• دیگوکسین (Lanoxin) ، که ضربان قلب را کاهش می دهد و انقباضات قلب را تقویت می کند.
• گشادکننده عروق ، برای کاهش فشار خون
• نارسایی سیستولیک قلب ممکن است فرد را به ترکیبی از داروها ملزم کند.

تحقیقات در سال 2016 نشان می دهد که مصرف ترکیبی از مهارکننده های ACE و بتا-بلاکرها می تواند خطر مرگ ناشی از نارسایی قلبی را تا 35٪ در فرد کاهش دهد. همین تحقیقات همچنین نشان داد که مصرف ترکیبی از داروها می تواند خطر بستری شدن در بیمار مبتلا به HFrEF را تا 64٪ کاهش دهد.

درمان نارسایی قلبی دیاستولیک

در حال حاضر ، اطلاعات کمی در مورد سودمندی دارو برای فرد مبتلا به نارسایی قلبی دیاستولیک وجود دارد. پزشک از داروهای خاصی مانند داروهای ادرار آور برای بهبود علائم نارسایی قلبی دیاستولیک استفاده کند. به طور متناوب ، آنها ممکن است بتا بلاکرها را برای افزایش زمان پر شدن دیاستولیک تجویز کنند.
درمان نارسایی قلب دیاستولیک بر مدیریت علت آن یا عوامل موثر بر آن متمرکز باشد. این درمان ممکن است شامل مصرف دارو برای کنترل فشار خون یا اصلاح مشکلات ریتم قلب باشد.
تحقیقات نشان داده است که ARB می تواند بستری شدن در افراد مبتلا به نارسایی قلبی دیاستولیک را کاهش دهد ، در حالی که درمان MRA اقدامات ساختار قلب و عملکرد را به طور قابل توجهی بهبود می بخشد.

سایر درمان ها

یک پزشک ممکن است به افراد مبتلا به نارسایی قلبی سمت چپ توصیه کند که عادت های روزمره خود را برای افزایش سلامت قلب تنظیم کنند. آنها پیشنهاد کنند:

• داشتن یک رژیم غذایی سالم
• کاهش مصرف الکل
• رسیدن یا حفظ وزن متوسط
• فعالیت بدنی
• مصرف سدیم و مایعات روزانه را به ترتیب به کمتر از 1500 میلی گرم و 2 لیتر محدود کنید
• ترک سیگار ، اگر فرد سیگاری باشد، یا اجتناب از استعمال دخانیات

برخی از افراد مبتلا به HFrEF به ضربان ساز یا دفیبریلاتور ویژه ای نیاز داشته باشند. اگر نارسایی قلبی چپ یک شخص بدتر شود ، ممکن است به جراحی یا روش درمانی دیگری نیاز داشته باشد.

دستگاه های جراحی کاشته شده

فرد مبتلا به نارسایی قلبی سمت چپ ممکن است از دستگاه های جراحی کاشته شده زیر بهره مند شود:

• دستگاه کمکی بطن چپ (LVAD) : LVAD یک پمپ مکانیکی است که به بطن چپ ضعیف شده کمک می کند خون را در اطراف بدن پمپ کند. فرد می تواند از این دستگاه در حالی که منتظر پیوند قلب است استفاده کند.
• درمان همزمان سازی مجدد قلب (CRT) : CRT نوعی ضربان ساز قلب است که به انقباض منظم تر و هماهنگ با یکدیگر بطن های چپ و راست کمک می کند.
• قلبی-دفیبریلاتور قابل کاشت (ICD) : برخی از افرادی که نارسایی قلبی دارند ، ضربان قلب نامنظمی را تجربه می کنند که می تواند باعث ایست ناگهانی قلب شود. ICD ضربان قلب فرد را کنترل می کند و از برق برای اصلاح ریتم های نامنظم استفاده می کند.

جراحی

فردی که تحت درمان است اما همچنان علائم شدید نارسایی قلبی را تجربه می کند ، ممکن است نیاز به جراحی داشته باشد. اگر شرایط قابل اصلاح ، مانند ناهنجاری قلب ، دلیل نارسایی قلبی فرد باشد ، پزشکان جراحی را نیز توصیه کنند.

جراحی های در دسترس برای یک فرد مبتلا به نارسایی قلبی چپ شامل موارد زیر است:

پیوند قلب : این نوع جراحی شامل جایگزینی قلب آسیب دیده شخص با قلب سالم از اهدا کننده است. پیوند قلب برای شخص ممکن است مدت زمان زیادی طول بکشد و این روش فقط در صورت عدم موفقیت در سایر درمان ها صورت می گیرد.
جراحی اصلاحی : این نوع جراحی شامل اصلاح نقص قلب است که باعث نارسایی قلبی می شود. جراحی اصلاحی شامل تعویض دریچه های معیوب قلب یا اتصال عروق خونی جدید برای دور زدن قسمت های مسدود شده شریان باشد.
کاتتریزاسیون قلب : جراحی کاتتریزاسیون قلبی همچنین به عنوان مداخله از راه پوست کرونر (PCI) شناخته می شود و از بین بردن انسداد عروق کرونر است.

خلاصه

مشکلات مربوط به بطن چپ باعث نارسایی قلبی سمت چپ می شود. نارسایی قلبی سمت چپ می تواند سیستولیک یا دیاستولیک باشد. نارسایی سیستولیک قلب در هنگام ضربان قلب رخ می دهد و مربوط به عملکرد پمپاژ است ، در حالی که نارسایی قلب دیاستولیک بین ضربان قلب رخ می دهد و به دلیل مشکل در عملکرد است. پزشک با استفاده از آزمایش های مختلف می تواند نارسایی سیستولیک و دیاستولیک قلب را تشخیص دهد. آنها با استفاده از داروها نارسایی سیستولیک قلب را درمان می کنند. با این حال ، درمان نارسایی قلب دیاستولیک بر روی علل و علائم آن متمرکز است. در صورت بی اثر بودن سایر درمان ها ، روش های مختلف جراحی برای درمان نارسایی قلبی سمت چپ در دسترس است. فرد مبتلا به نارسایی قلبی چپ می تواند گزینه های درمانی را که برای آنها مناسب تر است با پزشک خود در میان بگذارد.