علائم سکته قلبی خاموش چیست؟ چه راه هایی برای تشخیص آن وجود دارد؟

سکته قلبی خاموش عموما بدون علائم رخ می‌دهد. همین بدون علامت بودن باعث می‌‌شود که حمله قلبی نادیده گرفته شود و باعث شود که روزها، ماه ها یا حتی در مواردی سال ها بعد تشخیص داده شوند. البته سکته قلبی خاموش ممکن است در مواردی علائم کمی ایجاد کند. برخی از علائمی که ایجاد می‌کند ممکن است شامل درد قفسه سینه، تنگی نفس و عرق سرد بر روی بدن باشد. حمله قلبی خاموش یا ایسکمی خاموش همان به علت عدم رسیدن اکسیژن به عضله قلب است. لازم به ذکر است همه حملات قلبی باعث درد قفسه سینه یا سایر علائم کلاسیک شناخته شده نمی‌شوند. اما حملات قلبی خاموش می‌توانند به همان اندازه کشنده باشند. علائم معمولی حمله قلبی شامل احساس فشار و درد در قفسه سینه است. همچنین ممکن است در بازوها، شانه ها، گردن، پشت، دندان ها یا فک درد وجود داشته باشد. درد معده، تنگی نفس، سبکی سر، تعریق، تهوع و اضطراب نیز شایع است. از این علائم می‌توان به عنوان علائم کلاسیک یاد کرد، اما حملات قلبی همیشه به این شکل ظاهر نمی‌شوند. در حقیقت ، تقریباً نیمی از حملات قلبی اکثر این علائم را نشان نمی‌دهد. اگر، جریان خون به عضله قلب همچنان کاهش یابد یا به طور کامل قطع شود. به این بیماری ایسکمی گفته می‌شود.

علائم سکته قلبی خاموش

خطر حملات قلبی خاموش

به علت عدم وجود علائم ، حملات قلبی خاموش به ندرت در زمان وقوع مشخص می‌شود. به طور معمول در نوار قلب (ECG) است که علائم تشخیصی توسط پزشک مشخص می‌شود. اگرچه این حملات قلبی هیچ علامتی ندارند، اما این بدان معنا نیست که هیچ آسیبی نمی رساند. اما سوال اینجاست که حملات قلبی خاموش چقدر شایع و چقدر خطرناک است؟

علائم حمله قلبی خاموش

سکته قلبی خاموش زمانی اتفاق می‌افتد که علائم سکته قلبی کمتر مشهود باشد یا تشخیص داده نشود. در انفارکتوس خاموش بیمار ممکن است علائمی مانند درد قفسه سینه، تنگی نفس، تعریق را تجربه نکند. علائمی که فرد ممکن است آن را تجربه کند:

  • خستگی شدید
  • اضطراب
  • کندی یا اختلال در تنفس (تنگی نفس)
  • احساس غش
  • سرگیجه یا ضعف که خود به خود رفع می‌شود
  • سبکی سر
  • حالت تهوع 
  • استفراغ ، سوء هاضمه یا سایر ناراحتی های گوارشی 
  • تعریق

در بسیاری از این موارد شخص ممکن است که علائم را احساس نکند یا بعد از مدتی علائم از بین برود و باعث شود که فرد به دنبال علت آن نرود. همین امر باعث می‌شود که سکته قلبی خاموش خطرناک باشد، زیرا می‌تواند عوارض جانبی طولانی مدت برای قلب ایجاد نماید. 
افرادی که از حمله قلبی خاموش جان سالم به در می برند ، اغلب گزارش می دهند که یک یا چند مورد از علائم فوق را نادیده گرفته اند یا علائم را به چیز دیگری نسبت داده‌اند. آنها ممکن است تصور کنند استفراغ و خستگی شدید ناشی از عفونت ویروسی بوده است. یا ممکن است هنگام بالا رفتن از پله ها دچار تنگی نفس جدید شوند اما فقط فرض کنند که باید بیشتر ورزش کنند. افراد مبتلا به برخی بیماری ها (مانند افراد مسن یا افراد مبتلا به دیابت) نیز به احتمال زیاد این علائم ظریف را از دست می‌دهند.

چگونه حملات قلبی خاموش را تشخیص دهیم؟

اگر فکر می کنید ممکن است علائم حمله قلبی را تجربه کنید، باید فوراً به اورژانس بروید. اما در بیشتر موارد سکته قلبی خاموش ، علائم آنقدر خفیف است یا وجود ندارد، که فرد لزوماً احساس نیاز نمی‌کند که به اورژانس مراجعه کند. اغلب ، تشخیص به صورت معمول در معاینه فیزیکی یا در طول ویزیت پزشک اتفاق می‌افتد که به علت علائم طولانی مدت مانند خستگی ، تنگی نفس و سوء هاضمه ایجاد می‌شود. اگر پزشک شما مشکوک باشد که شما دچار حمله قلبی خاموش شده‌اید ، احتمالاً گام بعدی برای شما انجام نوار قلب (EKG) است که فعالیت الکتریکی قلب شما را نشان داده و آسیب قلبی ناشی از حمله قلبی را نشان می دهد. علاوه بر این روش درمانی استاندارد، افرادی که دچار سکته قلبی خاموش شده اند، ممکن است براساس نتایج یک تست استرس، به درمان بیشتری نیاز داشته باشند، مانند آنژیوگرافی قلب و مداخلات دیگر پزشکی. 

گزینه های درمانی و دارویی برای سکته قلبی

چگونه می توانید از حمله قلبی خاموش جلوگیری کنید؟

برای جلوگیری از حمله قلبی، مهم است که عوامل خطر خود را بشناسید. به طور منظم به پزشک خود مراجعه کنید و وقتی سوالی در مورد سابقه پزشکی ، سابقه پزشکی خانواده ، رفتارها و انتخاب شیوه زندگی شما می‌پرسد، صادقانه و کامل پاسخ دهید.

عوامل خطر برای حمله قلبی

عوامل خطر برای حمله قلبی معمولی و خاموش یکسان است:

  • سابقه خانوادگی حملات قلبی
  • افزایش سن
  • انتخاب شیوه زندگی مانند سیگار کشیدن یا ورزش ناکافی
  • چاقی و شرایطی مانند فشار خون بالا ، کلسترول بالا و دیابت.

اگر به هر یک از این دلایل در معرض خطر بالای حمله قلبی قرار دارید، باید از یک متخصص پزشکی درخواست ارزیابی کنید.

درمان حمله قلبی خاموش

در شرایطی که سکته خاموش را تجربه کردید، باید تمامی معالجات مشابه با سکته قلبی را دریافت نمایید. درمان شما باید با اهداف زیر انجام شود: 

گزینه های درمانی و دارویی برای سکته قلبی

هنگامی که پس از تجربه علائم حمله قلبی به بیمارستان مراجعه می‌کنید ، پزشکان سکته قلبی را از طریق ترکیبی از روش های نظارت قلب ، آزمایش خون و آزمایش های تصویربرداری تأیید می‌کنند. پزشک ممکن است بلافاصله با داروی “رقیق کننده لخته” وریدی (IV) شروع درمان را آغاز کند، که به حل لخته خون که باعث حمله قلبی شده است کمک می کند. همچنین ممکن است برای باز کردن شریان مسدود شده و باز نگه داشتن آن‌، تحت عمل جراحی قرار بگیرید که به آنژیوپلاستی کرونر و استنت گذاری معروف است.
در موارد خاص، ممکن است به جراحی بای پس نیاز داشته باشید، که در آن پزشکان از رگ‌های خونی مناطق دیگر بدن شما برای بازگرداندن جریان خون در اطراف رگ های مسدود شده به قلب شما استفاده می‌کنند.

گزینه های دارویی

وقتی با اورژانس تماس می‌گیرید و علائم خود را گزارش می‌دهید ، ممکن است دستور مصرف آسپرین به شما داده شود. پرسنل فوریت های پزشکی همچنین ممکن است فوراً آسپرین به شما بدهند. پس از شروع درمان ، ممکن است داروهای IV زیر را برای درمان حمله قلبی دریافت کنید:

این ترومبولیتیک ها که به عنوان داروهای ضد لخته شناخته می‌شوند ، به حل لخته‌های خونی که مانع جریان خون به قلب شما می‌شوند ، کمک می‌کنند.

  • داروهای ضد پلاکت: این داروها که به عنوان مهارکننده تجمع پلاکت ها نیز شناخته می شوند ، از ایجاد لخته های جدید جلوگیری کرده و از رشد لخته های موجود جلوگیری می کنند.
  • سایر داروهای رقیق کننده خون: ممکن است داروهایی مانند هپارین دریافت کنید که باعث کاهش تشکیل لخته خون می‌شود.
  • نیتروگلیسیرین: این دارو به گشاد شدن رگ های خونی شما کمک می‌کند و علاوه بر کاهش درد قفسه سینه (آنژین) می تواند ‌به بهبود جریان خون در قلب شما کمک کند.
  • مسدود کننده های بتا: این داروها به شل شدن ماهیچه های قلب و کاهش فشار خون کمک می‌کنند و به طور بالقوه آسیب عضلات قلب را محدود می کنند.
  • مهار کننده های ACE : این داروها همچنین به کاهش فشار خون کمک می‌کنند ، به این معنی که قلب شما باید کمتر کار کند.
  • اگر بعد از دریافت مسکن ها درد دارید، ممکن است مورفین یا داروی دیگری به شما داده شود. 

جراحی و سایر روش ها

علاوه بر درمان با داروها ، ممکن است نیاز به انجام یک روش برای بازگرداندن جریان خون به قلب خود داشته باشید:

  • آنژیوپلاستی کرونری و استنت گذاری: این روش معمول شامل قرار دادن یک لوله باریک و بلند (کاتتر) در شریان کرونری شما ، باد کردن یک بادکنک کوچک در ناحیه انسداد و جاگذاری یک لوله مشبک (به نام استنت) برای باز نگه داشتن آن است.
  • جراحی بای پس عروق کرونر : در موارد انسداد شدیدتر شریان، ممکن است نیاز به جراحی داشته باشید . در حالت ایده آل این کار چند روز پس از حمله قلبی شما انجام می‌شود، اما ممکن است لازم باشد بلافاصله انجام شود.

منبع


دیدگاه کاربران

0 دیدگاه
    دیدگاهتان را بنویسید

    نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

    instagram logo call button