سه نوع التهاب قلب وجود دارد. نوعی بر لایه داخلی قلب تأثیر می گذارد ، نوع دیگر عضله قلب را درگیر می کند و نوع سوم روی کیسه خارجی قلب است. علل این عارضه با توجه به نوع آنها متفاوت است.این علل شامل عفونت ها ، داروهای خاص و شرایط پزشکی هستند. التهابات قلب دارای برخی علائم مشترک مانند درد قفسه سینه و تنگی نفس است. با این حال هر کدام نیز علائمی دارد که در دو مورد دیگر وجود ندارد. پزشکان قلب ملتهب را با داروها و اقدامات پزشکی مانند جراحی معالجه می کنند. در صورت عدم درمان ، این شرایط می تواند منجر به عوارض جدی شود. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد دلایل ، علائم و درمان التهاب قلب به مطالعه ادامه دهید.
آنچه در این مقاله می خوانید :
پزشکان التهاب قلب را بر اساس بخشی از اندام که در آن تأثیر می گذارد طبقه بندی می کنند. در ادامه ، سه نوع را شرح می دهیم.
آندوکاردیت زمانی اتفاق می افتد که التهاب در پوشش داخلی دریچه های قلب و اتاق ها وجود داشته باشد. گرچه نادر است ، اما تهدید کننده زندگی می باشد. در این شرایط ، انبوهی از سلولهای خونی و قارچ ها یا باکتری ها بر روی پوشش داخلی تجمع می یابند. علاوه بر این ، ممکن است تکه هایی از توده ها شکسته شده و در قسمت های دیگر بدن قرار بگیرند ، جایی که می توانند مانع جریان خون شوند. تجمع در پوشش داخلی می تواند باعث بروز مشکلات دریچه مانند نشت شود.
میوکاردیت شامل التهاب و سایر تغییرات در سلولهای عضله قلب است. این شرایط می تواند قسمت های کوچک یا بزرگی از قلب را تحت تأثیر قرار دهد ، که می تواند مانع توانایی آن در پمپاژ خون شود. وقتی این اتفاق می افتد ، می تواند منجر به نارسایی قلبی شود.
پریکاردیت زمانی اتفاق می افتد که التهاب کیسه ای وجود داشته باشد که قلب را احاطه کرده است. این کیسه شامل مایعی است که درون دو لایه نازک بافت قرار گرفته است. وظیفه کیسه نگه داشتن قلب در قفسه سینه و محافظت از آن در برابر عفونت است. پریکاردیت می تواند عملکرد و ریتم قلب را مختل کند.
دلایل التهاب قلب شامل عفونت ها ، بیماری های خود ایمنی ، داروها و عوامل محیطی است.
موارد زیر انواع عفونت هایی است که ممکن است باعث التهاب قلب شود:
بیماری های خود ایمنی مانند لوپوس و آرتریت روماتوئید ممکن است باعث پریکاردیت یا میوکاردیت شوند. آنها می توانند در دریچه های قلب تغییراتی ایجاد کنند که منجر به آندوکاردیت شود.
داروهای مختلف عوارض جانبی ایجاد می کنند که می توانند باعث پریکاردیت ، میوکاردیت یا هر دو شوند. به عنوان مثال می توان به آنتی بیوتیک ها مانند پنی سیلین و داروهای تشنج مانند فنی توئین اشاره کرد. همچنین در موارد نادر ، واکسن ها ممکن است باعث واکنش های آلرژیک شوند که منجر به میوکاردیت می شود. تعدیل کننده سیستم ایمنی ، مانند مواردی که افراد برای سرطان یا آرتریت روماتوئید مصرف می کنند ، در موارد نادر می تواند منجر به میوکاردیت شود.
تابش و قرار گرفتن در معرض فلزات سنگین ، مانند سرب ، ممکن است باعث میوکاردیت شود.
همانطور که گفته شد هر یک از التهابات قلب علائمی دارد که در ادامه به آن ها اشره خواهیم کرد.
علائم آندوکاردیت عبارتند از:
بنیاد میوکاردیت بیان می کند که بسیاری از افراد مبتلا به این بیماری هیچ علائمی ندارند و گاهی علائم آنها دلایل دیگری را نشان می دهد. علائم رایج عبارتند از:
علائم رایج پریکاردیت حاد شامل تب و درد ناگهانی قفسه سینه است. علائم دیگر بیماری حاد عبارتند از:
AHA اضافه می کند که پریکاردیت مداوم اغلب باعث:
علائم و نشانه ها در افراد مبتلا به التهاب قلب بسیار متفاوت است. به همین دلیل تشخیص این بیماری دشوار است. موسسه ملی قلب ، ریه و خون (NHLBI) روش های زیر را برای دستیابی به تشخیص لیست می کنند:
بررسی سابقه پزشکی : این می تواند نشان دهد که آیا یک فرد دارای عوامل خطر برای بیماری است. همچنین می تواند مشخص کند که آیا فرد اخیراً بیماری ای داشته که باعث ایجاد علائم شده باشد.
معاینه فیزیکی : این معاینه شامل گوش دادن به قلب و بررسی ورم پاها است.
روش ها : این روش ها ممکن است شامل نوار قلب باشد که فعالیت الکتریکی قلب را نشان می دهد. همچنین ممکن است شامل اکوکاردیوگرام باشد ، که تصویری از اندازه ، شکل و توانایی عملکرد قلب ایجاد می کند.
آزمایش خون : این آزمایشات ممکن است شامل آزمایشاتی باشد که ویروس ، باکتری یا قارچ دقیق ایجاد کننده التهاب را مشخص می کند.
سایر آزمایشات : سایر انواع آزمایش می توانند وجود بیماری دیگری را که ممکن است باعث ایجاد علائم شود ، رد کنند. به عنوان نمونه آزمایش مارکرهای خونی بیماری خودایمنی است.
طبق NHLBI ، موارد خفیف پریکاردیت و میوکاردیت ممکن است بدون درمان برطرف شوند. در زیر داروها و روشهایی که پزشکان برای معالجه سایر موارد استفاده می کنند آورده شده است.
موارد زیر داروهای اندوکاردیت است:
داروهای میوکاردیت عبارتند از:
موارد زیر داروهای پریکاردیت است:
پزشکان ممکن است این روش های درمانی را در نظر بگیرند:
راهکارهای جلوگیری از آندوکاردیت در کاهش احتمال عفونت باکتریایی است. NHLBI موارد زیر را برای جلوگیری از آندوکاردیت توصیه می کند:
بهداشت دندان را حفظ کنید : این شامل مسواک زدن روزانه و نخ دندان کشیدن دندان ، همراه با مراجعه منظم به دندانپزشک است. عفونت باکتریایی در لثه و دندان می تواند وارد جریان خون شده و به قلب برود ، در آنجا می تواند باعث آندوکاردیت شود.
از مصرف داروهای داخل وریدی غیرقانونی پرهیز کنید : افرادی که به این عمل متوسل می شوند شیوع عفونت بیشتری دارند. همانند عفونت های لثه ، جریان خون می تواند آنها را به قلب منتقل کند.
قبل از اقدامات پزشکی خاص آنتی بیوتیک مصرف کنید : اگر فردی در معرض خطر آندوکاردیت باشد ، پزشک ممکن است این روش را برای کاهش احتمال عفونت توصیه کند.
پوست را تمیز نگه دارید : این شامل استحمام منظم و همچنین شستن فوری جوش ها برای جلوگیری از عفونت است.
در صورت ابتلا به دیابت ، سطح قند خون را کنترل کنید : سطح بالای قند می تواند منجر به افزایش خطر ابتلا به عفونت شود.
پیشگیریاز میوکاردیت و پریکاردیت اغلب سخت است ، اما غیرممکن نیست. با این حال ، این اقدامات می توانند خطر میوکاردیت را کاهش دهند:
خلاصه
یک عفونت یا آسیب در بدن می تواند باعث التهاب شود با این حال ، هنگامی که التهاب در قلب رخ می دهد ، می تواند باعث آسیب شود ، که گاهی اوقات منجر به علائم جدی می شود. افرادی که آسیب خفیف دارند ممکن است نیازی به درمان نداشته باشند. از طرف دیگر ، افراد با آسیب متوسط تا شدید می توانند از داروهای خاص یا روش های جراحی بهره مند شوند. کاهش خطر یا جلوگیری از عفونت های باکتریایی به طور کامل بهترین راه پیشگیری از التهاب قلب است.
پس از بروز التهاب قلب چه کنیم ؟
پس از بروز التهاب قلب مهمترین نکته استراحت کردن است. نداشتن استراحت کافی ممکن است سبب عواقب دراز مدت برای دریچه های قلب و عضلات شود.
ورزش کنید،داشتن فعالیت بدنی سبب حفظ رویه و بهبود سلامتی جسم می شود با مشورت پزشک خود فعالیت های بدنی مناسب را انجام دهید.
دیدگاه کاربران
0 دیدگاه