آنژیوگرافی یا از راه دست یا از راه کشاله ران انجام می شود. آنژیوگرافی از راه دست نسبت به کشاله ران راحت تر و بهتر انجام می شود.زیرا فرد بلافاصله بعد از آنژیوگرافی می تواند به فعالیت های خود مانند نشستن، راه رفتن، خوردن و آشامیدن بپردازد. آنژیوگرافی روشی است که با استفاده از اشعه ایکس از عروق خونی تصویربرداری می کند. و پزشکان به کمک این آزمایش می توانند بیماری های مختلف مغز، قلب، دست و پا را تشخیص دهند.
آنچه در این مقاله می خوانید :
شریان رادیال در بدن از قسمت آرنج تا مچ دست امتداد دارد و توسط شریان اولنار خون مورد نیاز را که حاوی اکسیژن است تامین می کند. آنژیوگرافی از راه دست به این صورت است که لوله هایی به نام کاتتر وارد شریان و سیستم گردش خون شده وبه سمت شریان قلب هدایت خواهد شد و اطلاعاتی درباره جریان و فشار خون داخل قلب با استفاده از ماده حاجب و اشعه ایکس به متخصص قلب و عروق می دهد. بعد از رسیدن کاتتر به محل مورد نظر ماده حاجب از طریق کاتتر تزریق شده و توسط اشعه ایکس سیستم گردش خون قابل مشاهده می باشد.
انسدادهایی که در طول رگ های خونی در عضلات قلب خونرسانی می شود یا انسداد شریان هایی که موجب ایجاد پلاک شده اند، در صورت وجود می توانند موجب علائمی همچون درد در قفسه سینه و تنگی نفس شود. در صورتی که نشانه ها ناگهانی پدید بیایند یا برطرف نشوند یا اینکه فرد مشکوک به حمله قلبی باشد عموما آنژیوگرافی از راه دست انجام میشود.
درمان براساس محل و تعداد انسداد به استفاده از داروهای تخصصی و جایگذاری استنت و در مواردی که دو مورد اول کارساز نیست جراحی بای پس برای بهبود جریان خون به عضلات قلب انجام می شود و با این کار به کاهش علائم قلب کمک می کنند.
لوله های کاتتر برای انجام آنژیوگرافی می تواند به شریان رانی که در کشاله ران هستند و همچنین شریان های رادیال در مچ دست وارد شوند، بعد از رسیدن لوله کاتتر به محل بالنی که در نوک آن است باز شده و استنت شبیه به سیم بر روی دیواره شریان با فشار باز می شود. سپس جریان خون باز شده و استنت می تواند از بسته شدن دوباره آن جلوگیری کنند. شریان های موجود در ران دارای عروق بزرگتری هستند و راهی مستقیم به سمت قلب دارند. به همین دلیل سرخرگ ران جز استانداردترین محل برای ورود کاتتر می باشد. اما با همه این تفاسیر استفاده از شریان رادیال یا همان آنژیوگرافی از راه دست افزایش یافته است.
قرار کاتتر در شریان و رگ های خونی با خطر خونریزی همراه خواهد بود. وقتی که کاتتر از کشاله ران خارج می شود بیمار باید بدون تکان دادن پاها و برای مدت 2 الی 6 ساعت صاف دراز بکشد تا عروقی که کاتتر به آن وارد شده است بهبود پیدا کند. حال در مواردی دیده شده است که بی حرکت ماندن برای مدت طولانی می تواند منجر به خونریزی داخلی شود و ممکن است خونریزی داخلی به اندازه ای شدید باشد که پزشک مجبور به تزریق خون یا حتی در مواردی عمل جراحی برای ترمیم شریان رانی انجام شود. البته این عوارض بسیار نادر بوده و در صورتی که آنژیوگرافی از راه دست انجام شود می تواند از راه مچ دست وارد شود به همین دلیل احتمال رخ دادن این عوارض کمتر خواهد شد.
به علت کوچک بودن شریان های رادیال و نزدیک بودن آن به سطح پوست احتمال خونریزی داخلی وجود خواهد داشت و جلوی هر خونریزی داخلی به وجود آمده را می توانند با استفاد از کمپرس به راحتی بگیرند. به این صورت که بعد از خارج کردن کاتتر از دست و شریال رادیال یک دستگاه کمپرس کننده در اطراف مچ دست قرار گرفته تا فشاری بر روی شریان اعمال شود و نیازی به بستری شدن فرد نمی باشد.
بیمارانی که آنژیوگرافی از راه دست انجام داده اند آن را راحتتر از کاتتریزاسیون شریان رانی دانسته، زیرا در آنژیوگرافی از راه دست بیمار می تواند بلافاصله بعد از آنژیوگرافی از راه دست به راحتی بنشیند، راه برود، بخورد و بی آشامد. این ویژگی به عنوان مزیت برای بیماران مبتلا به مشکلات کمر می باشد چرا که نیازی به فشار سنگین بر روی پا و بی حرکت بودن در طولانی مدت نیست.
در مواردی ممکن است پزشک به شما توصیه کند که آنژیوگرافی را از راه دست انجام دهید:
به دلیل اینکه خطر کمتری برای ایجاد عوارض وجود داشته تا زمانی که آزمایش های غیر تهاجمی مانند نوار و اکو قلب یا تست ورزش لزوم آنژیوگرافی را تایید نکند آنژیوگرافی از راه دست انجام نخواهد شد.
قبل از آنژیوگرافی پزشک رگ های خونی دست را تست می کند. برای انجام آنژیوگرافی 2 عروق وجود دارد که کار خونرسانی به دست را انجام خواهند داد این شریان ها از قبیل شریان رادیال و شریان اولنار می باشند و در صورت وجود هیچگونه مساله یا مشکلی در شریان ها متخصص قلب و عروق می تواند کار خود را آغاز کند. این روش در هر دو دست می تواند انجام شود ولی ممکن است متخصص قلب و عروق بنا به دلایلی ترجیح دهد که این کار از یک دست انجام شود.
شریان های موجود در کشاله های راه و مچ دست ممکن است در مواردی که بسیار نادر است و عروق باز این اجازه را ندهد که کاتتر به راحتی به سمت قلب عبور کند، در صورتی که فرد برای انجام آنژیوگرافی از راه دست آماده شده است پزشک مجبور می شود که از شریان کشاله ران وارد شود.
نحوه انجام این کار به این صورت است که پرستار داروی مسکن را تزریق وریدی کرده و سپس متخصص قلب با استفاده از بی حسی موضعی که بر روی مچ دست ایجاد می کند سپس به وسیله لوله ای کوتاه برای ایجاد آرامش شریان رادیالی دارو را تزریق می کند و در برخی از موارد تزریق این دارو می تواند موجب سوزش موقتی در دست و بازو شود. داروهای رقیق کننده خون برای جلوگیری از تشکیل لخته خون در شریان بیمار داده خواهد شد. سپس به نام کاتتر که به نازکی مو است را از طریق لوله ی کوتاه وارد شده از قبل وارد شریان رادیال خواهد کرد. سپس دستگاه فشار سنجی بر روی مچ دست قرار می گیرد. مدت زمان آن عموما 2 ساعت به طول خواهد انجامید. بیمار مجاز به نشستن، خوردن بعد از عمل بوده و توصیه می شود که بیمار استرسی به خاطر شل شدن شریال رادیال به خود وارد نیاورد زیرا که این مشکل برطرف خواهد شد.
بیماران تنها کاری که باید بعد از آنژیوگرافی مچ دست با دست خود انجام دهند خوردن و آشامیدن می باشد که از بیماران تقاضا می شود که وسایل سنگین مانند کیف و چمدان را بلند نکنند. بعد از روز سوم بیمار می تواند فعالیت های طبیعی خود را با دستانش انجام دهد.
تمامی فرآیندهای تهاجمی می توانند عوارض داشته باشند. هر دو روش آنژیوگرافی از راه کشاله ران و دست دارای عوارض تقریبا یکسانی می باشند. خطرات آنژیوگرافی قلب کم است اما صفر نیست. رایج ترین خطرات و عوارض آنژیوگرافی مربوط به محل دسترسی به شریان است.
عوارض آنژیوگرافی شامل کبودی در محل ورود کاتتر به رگ یا درد خفیف در دست بعد از انجام این فرآیند می باشد. این عوارض طبیعی و رایج بوده و بعد از مدتی برطرف خواهد شد.
از حساسیت های دیگری که می توان برای آنژیوگرافی از راه دست برشمرد آلرژی به ماده حاجب می باشد که می تواند باعث بروز نارسایی کلیوی شود.
در مواردی که بسیار نادر نیز هست، در زمان انجام بالون آنژیوپلاستی یا استنت گذاریبخشی از انسداد شریانی شکسته شده یا آمبولی می شود و به شریان های دورتر منتقل خواهد شد. که این امر موجب بدتر شدن جریان خون خواهد شد.
آنژیوگرافی به دو طریق قابل انجام است. اینکه آنژیوگرافی از راه دست انجام شود یا خیر بنا بر تشخیص پزشک می باشد. واضح است که آنژیوگرافی از راه دست بیمار می تواند فعالیت های روزانه خود را سریعتر از سر بگیرد. همچنین نیازی به استفاده از کیسه شن بر روی کشاله ران خود برای جلوگیری از خونریزی ندارد. در این روش پزشک باید تجربه و مهارت کافی را داشته باشد تا این کار را به راحتی انجام دهد. برخی از پزشکان با انجام آنژیوگرافی از طریق شریان ران راحتتر هستند و آن را توصیه می کنند.
بسیاری از پزشکان روش رادیال را پیشنهاد می کنند زیرا ممکن است روش شریان رانی پیچیده و مشکل باشد، مانند بیمارانی که دارای اضافه وزن هستند و بیماران مبتلا به انسداد رگ های خونی در اندام های تحتانی.
روش شریان رانی برای بیمارانی امکان پذیر است که حفظ و نگهداری از رگ رادیال مچ دست ضروری می باشد مانند بیماران نیاز به دیالیز دارند یا بیمارانی که نیاز به شریان رادیال برای جراحی بای پس دارند.
میزان مرگ و میر براثر حمله قلبی و سکته مغزی برای مدت زمان 30 روز بعد از عمل یکسان بوده است هر دو 3.2 % می باشد. اما خونریزی کمتری در مواردی که آنژیوگرافی از طریق شریان رادیال انجام می شود رخ می دهد که در مقایسه با روش شریان فمورال برای افرادی که دچار حمله قلبی شده بودند موثرتر است.
از مهم ترین مزایای روش رادیال این است که فرد می تواند همان روز بعد از انجام آنژیوگرافی مرخص شود و نیاز ندارند که مدت طولانی بخوابند تا خونریزی متوقف شود.
آنژیوگرافی شریال رادیال برای همه مناسب نیست و استفاده از این روش توسط پزشک انجام می گیرد.
دیدگاه کاربران
0 دیدگاه