فلوتر و فیبریلاسیون دهلیزی هر دو ریتم غیرطبیعی قلب ( آریتمی ) هستند. سیگنال های الکتریکی و مسیرهایی در قلب شما وجود دارد که ضربان قلب را می تواند نامنظم کند. این دو آریتمی تفاوت هایی باهم دارند که در این مقاله با آوردن توضیحات کاملی، درباره فلوتر و فیبریلاسیون دهلیزی موضوع را مورد بررسی قرار داده ایم و تفاوت این دو را به طور کامل شرح خواهیم داد. با ما همراه باشید.
آنچه در این مقاله می خوانید :
در حالت طبیعی قلب، دهلیزها منقبض می شوند و خون را به بطن ها فشار می دهند. ضربان طبیعی قلب 60 تا 100 ضربان در دقیقه است. عدم هماهنگی دهلیزها با دو اتاق پایینی قلب شما ( بطن ها ) منجر به ریتم سریع و نامنظم قلب می شود. در فیبریلاسیون دهلیزی ، دهلیزها به طور نامنظم ضرب و شتم می کنند؛ به طوری که، ضربان قلب از 100 تا 175 دور در دقیقه است.
در فلوتر، دهلیزها بطور منظم ، اما سریعتر از حد معمول و بیشتر از بطن ها دارای ریتم می شوند. به این صورت که برای هر ضرب بطن چهار ضربان دهلیزی ایجاد می شود. در فلوتر دهلیزها تا 300 دور در دقیقه بیشتر از بطن ها می زنند. فقط ضربان دوم به بطن ها راه می یابد.
فلوتر کمتر شایع است. حدود یک سوم از افراد مبتلا به فلوتر دارای فیبریلاسیون دهلیزی نیز هستند. معمولاً فرسایش کاتتر به عنوان بهترین درمان برای فلوتر در نظر گرفته می شود ، در حالی که اولین درمان برای فیبریلاسیون دهلیزی دارو است. فرسایش کاتتر روشی است که تحت بی حسی موضعی انجام می شود. در آن از انرژی فرکانس رادیویی برای از بین بردن منطقه ای در قلب شما که باعث ریتم غیر طبیعی آن شده است، استفاده می شود.
تفاوت عمده در علائم، نظم ضربان قلب است. به طور کلی ، علائم فلوتر شدت کمتری دارد. همچنین احتمال تشکیل لخته خون و سکته مغزی در آن کمتر است. اغلب افراد مبتلا به فلوتر یا فیبریلاسیون دهلیزی هیچ علائمی را تجربه نمی کنند. در صورت بروز علائم ، مشابه هستند؛ که این علائم عبارت اند از:
فیبریلاسیون دهلیزی (AFib) یک بیماری شایع است که در آن دهلیزها (اتاق های فوقانی قلب) ، فیبریلاته می شوند. این بدان معنی است که آنها بسیار سریع و نامنظم می تپند ، بنابراین قلب نمی تواند خون را به طور موثر به بقیه بدن پمپ کند. در فیبریلاسیون دهلیزی ، دهلیزها سریعتر از بقیه قلب می لرزند.
این وضعیت می تواند منجر به لخته شدن داخل اتاق دهلیز قلب شود و سپس لخته ها از قلب به مغز منتقل شده و باعث سکته مغزی شوند. فیبریلاسیون دهلیزی همچنین می تواند منجر به تضعیف محفظه پایین قلب شود و در نتیجه باعث تجمع مایعات یا نارسایی قلبی شود. نکته مهم ، این است که اغلب منجر به علائم قابل توجهی می شود که می تواند کیفیت زندگی فرد را تحت تأثیر قرار دهد. این بیماری را خیلی جدی بگیرید.
در فلوتر ، دهلیزهای شما سیگنالهای الکتریکی سازمان یافته دریافت می کنند ، اما سیگنالها سریعتر از حد طبیعی هستند.
هدف از درمان هردو، این است که ریتم طبیعی قلب برگردد و از لخته شدن خون جلوگیری شود. درمان هر دو بیماری شامل موارد زیر باشد:
دارو های مسدود کننده ی کانال کلسیم و مسدود کننده ی بتا برای تنظیم ضربان قلب و یا داروهایی مانند آمیودارون ، پروپافنون و فلکائینید برای تبدیل ریتم به حالت طبیعی برای شما تجویز می شود. گاهی داروهای ضد انعقاد خون (رقیق کننده خون) هم تجویز می شود. این داروها برای جلوگیری از تشکیل لخته هایی است، که می تواند منجر به سکته مغزی یا حمله قلبی شود.
در این روش از شوک الکتریکی برای تنظیم مجدد ریتم قلب شما استفاده می شود.
فرسایش کاتتر از انرژی فرکانس رادیویی برای از بین بردن منطقه ای در قلب شما که باعث ریتم غیر طبیعی قلب است، استفاده می کند.
در این روش از امواج رادیویی برای از بین بردن گره AV استفاده می شود. گره AV دهلیزها و بطن ها را به هم متصل می کند. بعد از این نوع فرسایش ، برای حفظ ریتم منظم، به ضربان ساز قلب نیاز دارید.
جراحی ماز ( mohs ) یک عمل جراحی قلب باز است. جراح برشهای کوچکی در دهلیزهای قلب ایجاد می کند.
هر دو حالت خطر سکته مغزی را افزایش می دهند. به همین دلیل، چه فیبریلاسیون دهلیزی داشته باشید و چه فلوتر ، بسیار سریع تشخیص داده می شود تا بتوانید درمان مناسب را انجام دهید و خطر سکته مغزی خود را کاهش دهید.
برخی از عوامل خطرساز که در به وجود آمدن این دو آریتمی قلبی کمک می کنند؛ قابل کنترل یا اصلاح هستند. عوامل خطر قابل کنترل عبارتند از:
گاهی عواملی مانند سابقه خانوادگی، افزایش سن یا اختلالات قلبی از بدو تولد باعث گرفتار شدن به این دو عارضه می شود که متاسفانه توسط فرد قابل کنترل نیست.
ایجاد برخی از تغییرات در سبک زندگی سلامت کلی قلب شما را بهبود می بخشد. این تغییرات عبارت اند از:
دیدگاه کاربران
0 دیدگاه