عوامل خطر یا ریسک فاکتورهای بیماری عروق کرونر

بیماری عروق کرونر (CAD) یک بیماری شایع است. این یک بیماری قابل پیشگیری است. بر همه ما واجب است که برای کمک به جلوگیری از پیشرفت این بیماری باید زود اقدام شود. در این مقاله درباره عوامل خطر یا ریسک فاکتورهای بیماری عروق کرونر بیشتر توضیح خواهیم داد.

بیماری عروق کرونر چیست؟

بیماری عروق کرونر تجمع پلاک آترواسکلروتیک ساخته شده از کلسترول و سایر مواد در دیواره عروق کرونر است. هر فرد دارای سه شریان کرونر اصلی است که خون، اکسیژن و مواد مغذی را به عضله قلب می‌رساند. اگر پلاک بیش از حد در عروق کرونر ایجاد شود، می‌تواند بر جریان خون به قلب تأثیر بگذارد و باعث مشکلات جدی مانند حملات قلبی شود.

عوامل خطر بیماری عروق کرونر چیست؟

تحقیقات نشان داده است که چهار عامل خطر اصلی برای بیماری عروق کرونر عبارتند از:

1. کلسترول بالا
2. فشار خون بالا
3. سیگار کشیدن
4. دیابت

چه چیزی ممکن است خطر ابتلا به بیماری عروق کرونر را کاهش دهد؟

وقتی در مورد پیشگیری صحبت می کنیم، دو رویکرد اساسی وجود دارد. یکی با اصلاح سبک زندگی، از جمله رژیم غذایی و ورزش، و دیگری از طریق داروها. برای کمک به کاهش خطر ابتلا به بیماری عروق کرونر:

• غذاهای سالم بخورید.
• سیگار نکشید.
• با ورزش منظم فعال بمانید.
• مقدار چربی، نمک و شکری که می‌خورید را کاهش دهید. این می‌تواند به کاهش خطر ابتلا به کلسترول بالا، فشار خون بالا و دیابت کمک کند.

چگونه از بیماری عروق کرونر جلوگیری می‌کنید؟

تحقیقات نشان می‌دهد که کنترل چهار عامل خطر رایج در سنین پایین می‌تواند احتمال ابتلا به بیماری عروق کرونر را نزدیک به 80 درصد کاهش دهد. اگر این عوامل خطر به خوبی تحت کنترل نیستند، باید از نظر داروهای خاص برای کنترل کلسترول بالا، فشار خون بالا یا دیابت با پزشک خود کار کنید.

CAD چگونه تشخیص داده می‌شود؟

تست استرس یک آزمایش رایج برای بیماری عروق کرونر است. در طول تست استرس، بیمار ورزش می‌کند و پزشک متخصص، نوار قلب (ECG) بیمار را کنترل می‌کنند. اگر جریان خون کافی به عضله قلب وجود نداشته باشد، ECG می‌تواند ناهنجاری‌ها را نشان دهد.

گاهی اوقات پزشک پاین آزمایش‌ها را با تصویربرداری ویژه از قلب که میزان جریان خون را اندازه‌گیری می‌کند، همراه می‌کند. اسکن توموگرافی کامپیوتری یا سی‌تی‌اسکن، آزمایش دیگری است که پزشک ممکن است برای تشخیص CAD از آن استفاده کند. سی‌تی‌اسکن از فناوری کامپیوتری برای ترکیب اشعه ایکس گرفته شده از زوایای مختلف برای نشان دادن جزئیات بیشتر از اشعه ایکس سنتی استفاده می‌کند. این آزمایش می‌تواند باریک شدن عروق کرونر را نشان دهد.

اگر این آزمایشات اولیه بیماری عروق کرونر قابل توجهی را نشان دهند، بیماران معمولاً برای انجام آنژیوگرافی عروق کرونر تهاجمی به آزمایشگاه کاتتریزاسیون قلب می‌روند. در این صورت، متخصص قلب شما کاتترهای نازکی را وارد عروق کرونر می‌کند و سپس رنگ مخصوصی را به آنها تزریق می‌کند. سپس از حرکت رنگ در رگ‌ها عکس اشعه ایکس می‌گیرند تا وسعت و شدت کامل انسداد را نشان دهند. متخصص قلب از این اطلاعات برای ایجاد یک برنامه درمانی متناسب با شرایط شما استفاده می‌کند.

بیماری عروق کرونر چگونه بر بدن من تأثیر می‌گذارد؟

عارضه اصلی بیماری عروق کرونر سکته قلبی است. این یک اورژانس پزشکی است که می‌تواند کشنده باشد. عضله قلب شروع به مردن می‌کند زیرا خون کافی دریافت نمی‌کند. برای بازگرداندن جریان خون به قلب و نجات جان خود به مراقبت فوری پزشکی نیاز دارید. در طول سال‌ها، CAD همچنین می‌تواند قلب شما را ضعیف کرده و منجر به عوارضی شود، از جمله:

• آریتمی (مانند فیبریلاسیون دهلیزی).
• ایست قلبی.
• شوک قلبی.
• نارسایی قلبی.

عوامل خطر برای بیماری عروق کرونر چیست؟

عوامل خطر زیادی برای بیماری عروق کرونر وجود دارد. برخی را نمی‌توانید کنترل کنید. ممکن است بتوانید با ایجاد تغییر در شیوه زندگی یا مصرف داروها، دیگران را کنترل کنید. با پزشک خود در مورد عوامل خطر ذکر شده در زیر و نحوه مدیریت آنها صحبت کنید.

عوامل خطری که نمی توانید کنترل کنید (عوامل خطر غیرقابل اصلاح)

سن: با افزایش سن، خطر ابتلا به CAD افزایش می یابد. مردان و افراد AMAB بعد از 45 سالگی با خطر بیشتری روبرو هستند. زنان و افراد AFAB بعد از 55 سالگی با خطر بیشتری روبرو هستند.
سابقه خانوادگی: اگر اعضای بیولوژیکی خانواده شما بیماری قلبی داشته باشند، در معرض خطر بیشتری قرار دارید. به ویژه مهم است که بدانیم آیا بیماری قلبی زودرس دارند یا خیر. این بدان معناست که آنها در سنین پایین (پدر یا برادر قبل از 55 سالگی، مادر یا خواهر قبل از 65 سالگی) تشخیص داده شده‌اند.

عوامل سبک زندگی که خطر شما را افزایش می‌دهد!

• رژیم غذایی سرشار از چربی اشباع شده یا کربوهیدرات های تصفیه شده.
  عدم فعالیت بدنی.
• کم خوابی.
• سیگار کشیدن، استعمال دخانیات یا سایر دخانیات.
• شرایط قلبی عروقی که خطر شما را افزایش می دهد
• آترواسکلروز.
• فشار خون بالا.
• کلسترول LDL (“بد”) بالا.
• تری گلیسیرید بالا (هیپرتری گلیسیریدمی).
• سایر شرایط پزشکی که خطر شما را افزایش می دهد
• کم خونی.
• بیماری های خود ایمنی، از جمله لوپوس و آرتریت روماتوئید.
• بیماری مزمن کلیوی.
• دیابت.
• HIV/AIDS.
• سندرم متابولیک.
• اضافه وزن یا چاقی.
• اختلالات خواب مانند آپنه خواب.
• عوامل خطری که بر زنان و افرادی که در بدو تولد به آنها زن اختصاص داده شده است تأثیر می‌گذارد.
• یائسگی زودرس (قبل از 40 سالگی).
• اندومتریوز.
• سابقه دیابت بارداری، اکلامپسی یا پره اکلامپسی.
• استفاده از کنترل بارداری هورمونی.