هر آنچه باید درباره آنژیوپلاستی عروق کرونر و نحوه انجام آن بدانید!

آنژیوپلاستی عروق کرونر ، روشی است که برای باز کردن عروق مسدود شده قلب استفاده می شود. در آنژیوپلاستی از یک کاتتر بادکنکی ریز استفاده می شود که در رگ خونی مسدود شده قرار می گیرد تا به باز شدن آن و بهبود جریان خون به سمت قلب کمک کند.
آنژیوپلاستی غالبا با قرار دادن یک توری کوچک مشبک به نام استنت ترکیب می شود. استنت به باز شدن شریان کمک می کند و احتمال مسدود شدن مجدد آن را کاهش می دهد. اکثر استنت ها برای کمک به باز نگه داشتن شریان با دارو پوشانده شده اند (استنت های پاک کننده با دارو). بندرت ممکن است از استنت های فلزی برهنه استفاده شود.

شریان های کرونری قلب

آنژیوپلاستی عروق کرونر گاهی اوقات به عنوان آنژیوپلاستی کرونر ترانس لومینال از طریق پوست (PTCA) شناخته می شود. ترکیب آنژیوپلاستی کرونر با استنت گذاری معمولا به عنوان مداخله کرونر از طریق پوست (PCI) یاد می شود.

آنژیوپلاستی می تواند علائم انسداد شریان ها مانند درد قفسه سینه و تنگی نفس را بهبود بخشد. همچنین از این روش اغلب در هنگام حمله قلبی برای باز کردن سریع شریان مسدود شده و کاهش میزان آسیب به قلب استفاده می شود.

چه وقت از آنژیوپلاستی عروق کرونر استفاده می شود؟

قلب مانند تمام اعضای بدن، به تأمین خون مداوم نیاز دارد، که توسط شریان های کرونر تامین می شود. در افراد مسن، این شریان ها می توانند بخاطر تجمع پلاک های چربی مسدود و سفت شده (معروف به تصلب شرایین)، و باعث بیماری عروق کرونر قلب شود.

اگر جریان خون به قلب محدود شود، می تواند به درد قفسه سینه معروف به آنژین منجر شود، که معمولا در اثر فعالیت بدنی یا استرس ایجاد می شود. در حالی که آنژین اغلب با دارو قابل درمان است ، در موارد شدید که دارو بی اثر است ، آنژیوپلاستی کرونر برای بازیابی  تامین خون قلب لازم است. همچنین از آنژیوپلاستی های کرونر اغلب بعنوان یک درمان اورژانسی پس از حمله قلبی استفاده می شود.

باید یادآور شد که آنژیوپلاستی برای همه مناسب نیست. بسته به میزان بیماری قلبی و سلامت کلی شخص، پزشک ممکن است تشخیص دهد که جراحی بای پس عروق کرونر گزینه بهتری از آنژیوپلاستی برای فرد است.

در موارد زیر ممکن است به جراحی بای پس عروق کرونر نیاز داشته باشید:

  • شریان اصلی که خون را به سمت چپ قلب شما می آورد، مسدود شده است.
  • عضله قلب شما ضعیف است.
  • شما مبتلا به دیابت و انسداد شدید متعدد در رگ های خود هستید.

چگونه برای آنژیوپلاستی عروق کرونر آماده شوید؟

قبل از آنژیوپلاستی برنامه ریزی شده، پزشک سابقه پزشکی شما را بررسی کرده و معاینه فیزیکی می کند. ممکن است لازم باشد برخی آزمایشات معمول از جمله عکسبرداری از قفسه سینه ، نوارقلب و آزمایش خون را انجام دهید. پزشک همچنین یک تصویربرداری به نام آنژیوگرام کرونر را انجام می دهد تا محل انسداد را بررسی کند و ببیند آیا با آنژیوپلاستی قابل درمان است.

گاهی اوقات متخصص قلب و عروق ابتدا آنژیوگرام را انجام می دهد، اما بلافاصله بعد به عنوان بخشی از همان روش در حالی که قلب شما هنوز کاتتریزه شده است به انجام آنژیوپلاستی ادامه می دهد. پزشک دستورالعمل هایی را برای کمک به آماده سازی به شما می دهد.

  • پزشک ممکن است به شما دستور دهد زمان بعضی از داروها را مانند آسپرین، داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAID) یا داروهای رقیق کننده خون را قبل از آنژیوپلاستی تنظیم یا قطع کنید. حتما تمام داروهای مصرفی از جمله مکمل های گیاهی را به پزشک خود بگویید.
  • معمولا شش تا هشت ساعت قبل از آنژیوگرافی باید از خوردن غذا و نوشیدنی را پرهیز کنید.
  • صبح روز عمل فقط با جرعه های کوچک آب از داروهای تایید شده استفاده کنید.
  • در صورت مصرف تمام داروها مورن تایید را با خود به بیمارستان ببرید، از جمله نیتروگلیسیرین.
  • برنامه ای برای حمل و نقل به خانه ترتیب دهید. آنژیوپلاستی معمولا به یک شب اقامت در بیمارستان نیاز دارد و فردای آن روز نمی توانید خودتان رانندگی کنید.
  • اگر به دنبال حمله قلبی در بیمارستان بستری شده اید، ممکن است لازم باشد قبل از رفتن به خانه چندین روز پس از عمل آنژیوپلاستی در بیمارستان بمانید.

نحوه انجام آنژیوپلاستی عروق کرونر

آنژیوپلاستی توسط یک متخصص قلب و تیمی از پرستاران و تکنسین های تخصصی قلب و عروق در یک اتاق عمل ویژه به نام آزمایشگاه کاتتریزاسیون قلب انجام می شود.

آنژیوپلاستی از طریق شریان موجود در کشاله ران، بازو یا مچ دست انجام می شود. بیهوشی عمومی لازم نیست. برای کمک به آرامش، داروی آرامبخش دریافت خواهید کرد، اما بسته به میزان آرامبخشی ممکن است در طول عمل بیدار باشید.

شما مایعات، داروهایی برای آرام سازی شما و داروهای رقیق کننده خون (ضد انعقاد خون) از طریق کاتتر IV در دست یا بازو دریافت خواهید کرد. ضربان قلب، نبض، فشار خون و سطح اکسیژن شما در طی مراحل کنترل می شود. پزشک شما ناحیه پا، بازو یا مچ دست شما را با محلول ضد عفونی کننده آماده می کند و یک ورق استریل را روی بدن شما قرار می دهد.

بعد از بی حسی موضعی برای بی حس کردن محل یک برش بسیار کوچک ایجاد خواهد کرد. سپس یک سیم راهنمای کوچک و نازک در رگ خونی قرار داده می شود. با کمک تصویربرداری اشعه ایکس به صورت آنلاین، پزشک یک لوله نازک (کاتتر) را از طریق سرخرگ رد می کند.

پس از قرار گرفتن در محل از طریق کاتتر رنگ کنتراست تزریق می شود. با این کار پزشک می تواند داخل رگ های خونی را ببیند و انسداد  را تصاویر اشعه ایکس به نام آنژیوگرام تشخیص دهد. یک بالون کوچک با یا بدون استنت در نوک کاتتر در محل انسداد باد می شود و عروق مسدود شده را گسترش می دهد. پس از باز شدن شریان، بادکنک تخلیه شده و کاتتر برداشته می شود.

اگر چندین انسداد داشته باشید، ممکن است این روش در هر انسداد تکرار شود. آنژیوپلاستی بسته به دشواری و تعداد انسداد و ایجاد هرگونه عارضه ، ممکن است چندین ساعت طول بکشد. ممکن است در ناحیه ای که کاتتر قرار داده شده است احساس فشار کنید. همچنین ممکن است هنگام باد کردن بالن و کشیده شدن شریان، احساس ناراحتی خفیفی داشته باشید، اما به طور معمول در حین عمل نباید درد شدیدی احساس کنید.

آنژیوگرافی- آنژیوپلاستی

قرار دادن استنت

اکثر افرادی که آنژیوپلاستی می کنند در همان زمان استنت در شریان مسدود شده شان قرار می گیرد. یک استنت که مانند مش توری سیمی به نظر می رسد، دیواره های شریان شما را پشتیبانی می کند و کمک می کند تا بعد از آنژیوپلاستی شریان مجددا باریک و مسدود نشود. آنچه در هنگام قرار دادن استنت اتفاق می افتد:

  • استنت، که در اطراف بالون در نوک کاتتر قرارگرفته است، از طریق شریان به انسداد هدایت می شود.
  • در محل انسداد، بادکنک باد می شود و استنت فنری مانند منبسط می شود و در داخل سرخرگ قرار می گیرد.
  • استنت به طور دائمی در شریان می ماند تا آن را باز نگه دارد و جریان خون قلب شما را بهبود بخشد. در برخی موارد، ممکن است بیش از یک استنت برای باز کردن انسداد مورد نیاز باشد.
  • هنگامی که استنت در جای خود قرار گرفت، بالن تخلیه شده و به همراه کاتتر برداشته می شود.
  • تصاویر اشعه ایکس (آنژیوگرام) بیشتری گرفته می شود تا مشخص شود چقدر خون درعروق تازه باز شده جریان دارد.

بیشتر استنت های کاشته شده در حین آنژیوپلاستی با روکش دارویی است. داروی موجود در استنت به آرامی ترشح می شود تا از تجمع پلاک در آینده و تنگی عروق خونی جلوگیری کند. بعد از قرار دادن استنت، پزشک داروهایی مانند آسپیرین، تجویز می کند تا احتمال تشکیل لخته های خون در رگ را کاهش دهد.

بعد از عمل آنژیوپلاستی

اگر شما یک عمل غیر اضطراری انجام داده اید، احتمالا یک شب در بیمارستان خواهید ماند در حالی که قلب کنترل و داروهای شما تنظیم می شود. به طور کلی باید بتوانید هفته بعد از آنژیوپلاستی به محل کار یا روال عادی خود برگردید. بعد از بازگشت به خانه، مایعات زیادی بنوشید تا بدن شما از ماده حاجب رنگی پاک کند. حداقل یک روز پس از آن از ورزش شدید، بلند کردن اجسام سنگین و رانندگی خودداری کنید. از پزشک یا پرستار خود در مورد سایر محدودیت های فعالیت بپرسید. بلافاصله با مطب پزشک یا بیمارستان تماس بگیرید اگر:

  • محلی که کاتتر از آنجا داخل شده شروع به خونریزی یا تورم کرد.
  • در محلی ورود کاتتر احساس درد یا ناراحتی می کنید.
  • علائمی از عفونت دارید، مانند قرمزی ، تورم یا تب
  • تغییراتی در درجه حرارت یا رنگ پا یا بازویی که برای عمل استفاده شده، ایجاد شود.
  • احساس غش و ضعف می کنید.
  • درد قفسه سینه یا تنگی نفس دارید.

رقیق کننده های خون

مهم است که توصیه های پزشک در مورد درمان با داروهای رقیق کننده خون مانند آسپرین، کلوپیدوگرل (پلاویکس)، یا داروهای مشابه را از کاملا دنبال کنید. بیشتر افرادی که تحت آنژیوپلاستی با یا بدون قرار دادن استنت قرار گرفته اند، باید به مدت نامحدود آسپرین مصرف کنند. کسانی که استنت گذاری کرده اند به مدت شش ماه تا یک سال به داروی رقیق کننده خون مانند کلوپیدوگرل نیاز دارند. اگر سوالی دارید یا به نوع دیگری از جراحی نیاز دارید، قبل از قطع هر یک از این داروها با متخصص قلب خود صحبت کنید. اگر درد قفسه سینه در حالت استراحت یا دردی دارید که به نیتروگلیسیرین پاسخ نمی دهد، با 115 تماس بگیرید.

نتایج یک آنژیوپلاستی موفق

  • در بیشتر موارد، جریان خون عروق کرونر پس از آنژیوپلاستی بهبود می یابد. بسیاری از افراد متوجه می شوند که علائم آنها مانند درد قفسه سینه به طور قابل توجهی بهبود میابد و آنها قادر به انجام کارهای بیشتری نسبت به قبل از عمل هستند.
  • آنژیوپلاستی موفقیت آمیز همچنین به این معنی است که ممکن است مجبور به انجام جراحی بای پس عروق کرونر نباشید، که یک روش تهاجمی تر است و به زمان بهبودی بیشتری نیاز دارد.
  • در افرادی که دچار حمله قلبی شده اند، آنژیوپلاستی می تواند شانس زنده ماندن شان را بیش از داروهای لخته شونده (ترومبولیز) افزایش دهد. این روش همچنین می تواند احتمال ابتلا به حمله قلبی دیگر را در آینده کاهش دهد.

انجام آنژیوپلاستی و استنت گذاری به معنای برطرف شدن بیماری قلبی شما نیست. شما باید عادات سبک زندگی سالم را ادامه داده و طبق تجویز پزشک داروهایی مصرف کنید.

  • برای سالم نگه داشتن قلب خود پس از آنژیوپلاستی ، باید:
  • سیگار کشیدن را ترک کن
  • سطح کلسترول خون را کاهش دهید
  • یک رژیم غذایی سالم و کم چرب ( با محدود کردن چربی های اشباع) داشته باشید
  • وزن سالم داشته باشید
  • سایر شرایط مانند دیابت و فشار خون را کنترل کنید
  • ورزش منظم داشته باشید
  • طبق تجویز پزشک از داروها استفاده کنید

آنژیوپلاستی کرونر چقدر ایمن است و چه خطراتی دارد؟

آنژیوپلاستی کرونر یکی از متداول ترین انواع درمان قلب است.

از آنجا که این روش شامل ایجاد برش های اساسی در بدن نیست، معمولا در اکثر افراد با خیال راحت انجام می شود. پزشکان از این به عنوان یک روش درمانی با حداقل تهاجم یاد می کنند.

اگرچه آنژیوپلاستی در مقایسه با جراحی بای پس راهی کمتر تهاجمی برای باز کردن عروق مسدود شده است، اما این روش هنوز خطرات زیادی را به همراه دارد، اما این به عواملی از جمله موارد زیر بستگی دارد:

  • سن
  • سلامتی عمومی
  • داشتن سابقه حمله قلبی

شایعترین خطرات آنژیوپلاستی عبارتند از:

دوباره باریک شدن شریان

هنگامی که آنژیوپلاستی با قرار دادن استنت دارای روکش دارویی ترکیب شود، خطر کمی وجود دارد که شریان تحت درمان دوباره مسدود شود (کمتر از 5٪). خطر باریک شدن مجدد شریان در هنگام استفاده از استنت های فلزی برهنه حدود 10 تا 20 درصد است.

لخته شدن خون

لخته خون حتی پس از عمل می تواند درون استنت ها ایجاد شود. این لخته ها می توانند شریان را ببندند و باعث حمله قلبی شوند. بسیار مهم است که مصرف آسپرین در ترکیب با کلوپیدوگرل (پلاویکس)، یا داروی دیگری که به کاهش خطر لخته شدن خون کمک می کند دقیقا طبق تجویز باشد تا احتمال تشکیل لخته در استنت را کاهش دهد.

با پزشک خود در مورد مدت زمان مصرف این داروها صحبت کنید. هرگز این داروها را بدون گفتگو با پزشک خود قطع نکنید.

خون ریزی

ممکن است در محل قرارگیری کاتتر از ناحیه پا یا بازو خونریزی داشته باشید. معمولا این محل ها دچار کبودی می شوند، اما گاهی اوقات خونریزی جدی رخ می دهد و ممکن است نیاز به انتقال خون یا اقدامات جراحی داشته باشد.

سایر خطرات نادر آنژیوپلاستی عبارتند از:

حمله قلبی

اگرچه نادر است، اما ممکن است در طول عمل سکته قلبی داشته باشید.

آسیب عروق کرونر

 در طی عمل ممکن است شریان کرونر پاره شده یا بترکد. این مساله ممکن است نیاز به جراحی بای پس اورژانسی داشته باشد.

مشکلات کلیوی

رنگی که در حین آنژیوپلاستی و قرار دادن استنت استفاده می شود، می تواند باعث آسیب کلیه شود، خصوصا در افرادی که از قبل مشکلات کلیوی داشته اند. اگر در معرض خطر بیشتری هستید، ممکن است پزشک اقدامات لازم برای محافظت از کلیه های شما را انجام دهد، مانند محدود کردن مقدار ماده حاجب و اطمینان از هیدراته شدن بدن در طی مراحل.

سکته مغزی

در هنگام آنژیوپلاستی، در صورت رد شدن کاتترها از طریق آئورت، پلاک ها از بین می روند. لخته های خون همچنین ممکن است در کاتتر ایجاد شده و به سمت مغز بروند. سکته مغزی یک عارضه بسیار نادر در آنژیوپلاستی کرونر است و در طول عمل از داروهای رقیق کننده خون برای کاهش خطر استفاده می شود.

ریتم های غیر طبیعی قلب

در طی این عمل، ضربان قلب ممکن است خیلی سریع یا خیلی آهسته شود. این مشکلات ریتم قلب معمولا کوتاه مدت هستند، اما گاهی اوقات داروها یا ضربان ساز موقت مورد نیاز است.


دیدگاه کاربران

0 دیدگاه
    دیدگاهتان را بنویسید

    نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

    instagram logo call button