آنژیوپلاستی عروق کرونر ، روشی است که برای باز کردن عروق مسدود شده قلب استفاده می شود. در آنژیوپلاستی از یک کاتتر بادکنکی ریز استفاده می شود که در رگ خونی مسدود شده قرار می گیرد تا به باز شدن آن و بهبود جریان خون به سمت قلب کمک کند.
آنژیوپلاستی غالبا با قرار دادن یک توری کوچک مشبک به نام استنت ترکیب می شود. استنت به باز شدن شریان کمک می کند و احتمال مسدود شدن مجدد آن را کاهش می دهد. اکثر استنت ها برای کمک به باز نگه داشتن شریان با دارو پوشانده شده اند (استنت های پاک کننده با دارو). بندرت ممکن است از استنت های فلزی برهنه استفاده شود.
آنچه در این مقاله می خوانید :
آنژیوپلاستی عروق کرونر گاهی اوقات به عنوان آنژیوپلاستی کرونر ترانس لومینال از طریق پوست (PTCA) شناخته می شود. ترکیب آنژیوپلاستی کرونر با استنت گذاری معمولا به عنوان مداخله کرونر از طریق پوست (PCI) یاد می شود.
آنژیوپلاستی می تواند علائم انسداد شریان ها مانند درد قفسه سینه و تنگی نفس را بهبود بخشد. همچنین از این روش اغلب در هنگام حمله قلبی برای باز کردن سریع شریان مسدود شده و کاهش میزان آسیب به قلب استفاده می شود.
قلب مانند تمام اعضای بدن، به تأمین خون مداوم نیاز دارد، که توسط شریان های کرونر تامین می شود. در افراد مسن، این شریان ها می توانند بخاطر تجمع پلاک های چربی مسدود و سفت شده (معروف به تصلب شرایین)، و باعث بیماری عروق کرونر قلب شود.
اگر جریان خون به قلب محدود شود، می تواند به درد قفسه سینه معروف به آنژین منجر شود، که معمولا در اثر فعالیت بدنی یا استرس ایجاد می شود. در حالی که آنژین اغلب با دارو قابل درمان است ، در موارد شدید که دارو بی اثر است ، آنژیوپلاستی کرونر برای بازیابی تامین خون قلب لازم است. همچنین از آنژیوپلاستی های کرونر اغلب بعنوان یک درمان اورژانسی پس از حمله قلبی استفاده می شود.
باید یادآور شد که آنژیوپلاستی برای همه مناسب نیست. بسته به میزان بیماری قلبی و سلامت کلی شخص، پزشک ممکن است تشخیص دهد که جراحی بای پس عروق کرونر گزینه بهتری از آنژیوپلاستی برای فرد است.
در موارد زیر ممکن است به جراحی بای پس عروق کرونر نیاز داشته باشید:
قبل از آنژیوپلاستی برنامه ریزی شده، پزشک سابقه پزشکی شما را بررسی کرده و معاینه فیزیکی می کند. ممکن است لازم باشد برخی آزمایشات معمول از جمله عکسبرداری از قفسه سینه ، نوارقلب و آزمایش خون را انجام دهید. پزشک همچنین یک تصویربرداری به نام آنژیوگرام کرونر را انجام می دهد تا محل انسداد را بررسی کند و ببیند آیا با آنژیوپلاستی قابل درمان است.
گاهی اوقات متخصص قلب و عروق ابتدا آنژیوگرام را انجام می دهد، اما بلافاصله بعد به عنوان بخشی از همان روش در حالی که قلب شما هنوز کاتتریزه شده است به انجام آنژیوپلاستی ادامه می دهد. پزشک دستورالعمل هایی را برای کمک به آماده سازی به شما می دهد.
آنژیوپلاستی توسط یک متخصص قلب و تیمی از پرستاران و تکنسین های تخصصی قلب و عروق در یک اتاق عمل ویژه به نام آزمایشگاه کاتتریزاسیون قلب انجام می شود.
آنژیوپلاستی از طریق شریان موجود در کشاله ران، بازو یا مچ دست انجام می شود. بیهوشی عمومی لازم نیست. برای کمک به آرامش، داروی آرامبخش دریافت خواهید کرد، اما بسته به میزان آرامبخشی ممکن است در طول عمل بیدار باشید.
شما مایعات، داروهایی برای آرام سازی شما و داروهای رقیق کننده خون (ضد انعقاد خون) از طریق کاتتر IV در دست یا بازو دریافت خواهید کرد. ضربان قلب، نبض، فشار خون و سطح اکسیژن شما در طی مراحل کنترل می شود. پزشک شما ناحیه پا، بازو یا مچ دست شما را با محلول ضد عفونی کننده آماده می کند و یک ورق استریل را روی بدن شما قرار می دهد.
بعد از بی حسی موضعی برای بی حس کردن محل یک برش بسیار کوچک ایجاد خواهد کرد. سپس یک سیم راهنمای کوچک و نازک در رگ خونی قرار داده می شود. با کمک تصویربرداری اشعه ایکس به صورت آنلاین، پزشک یک لوله نازک (کاتتر) را از طریق سرخرگ رد می کند.
پس از قرار گرفتن در محل از طریق کاتتر رنگ کنتراست تزریق می شود. با این کار پزشک می تواند داخل رگ های خونی را ببیند و انسداد را تصاویر اشعه ایکس به نام آنژیوگرام تشخیص دهد. یک بالون کوچک با یا بدون استنت در نوک کاتتر در محل انسداد باد می شود و عروق مسدود شده را گسترش می دهد. پس از باز شدن شریان، بادکنک تخلیه شده و کاتتر برداشته می شود.
اگر چندین انسداد داشته باشید، ممکن است این روش در هر انسداد تکرار شود. آنژیوپلاستی بسته به دشواری و تعداد انسداد و ایجاد هرگونه عارضه ، ممکن است چندین ساعت طول بکشد. ممکن است در ناحیه ای که کاتتر قرار داده شده است احساس فشار کنید. همچنین ممکن است هنگام باد کردن بالن و کشیده شدن شریان، احساس ناراحتی خفیفی داشته باشید، اما به طور معمول در حین عمل نباید درد شدیدی احساس کنید.
اکثر افرادی که آنژیوپلاستی می کنند در همان زمان استنت در شریان مسدود شده شان قرار می گیرد. یک استنت که مانند مش توری سیمی به نظر می رسد، دیواره های شریان شما را پشتیبانی می کند و کمک می کند تا بعد از آنژیوپلاستی شریان مجددا باریک و مسدود نشود. آنچه در هنگام قرار دادن استنت اتفاق می افتد:
بیشتر استنت های کاشته شده در حین آنژیوپلاستی با روکش دارویی است. داروی موجود در استنت به آرامی ترشح می شود تا از تجمع پلاک در آینده و تنگی عروق خونی جلوگیری کند. بعد از قرار دادن استنت، پزشک داروهایی مانند آسپیرین، تجویز می کند تا احتمال تشکیل لخته های خون در رگ را کاهش دهد.
اگر شما یک عمل غیر اضطراری انجام داده اید، احتمالا یک شب در بیمارستان خواهید ماند در حالی که قلب کنترل و داروهای شما تنظیم می شود. به طور کلی باید بتوانید هفته بعد از آنژیوپلاستی به محل کار یا روال عادی خود برگردید. بعد از بازگشت به خانه، مایعات زیادی بنوشید تا بدن شما از ماده حاجب رنگی پاک کند. حداقل یک روز پس از آن از ورزش شدید، بلند کردن اجسام سنگین و رانندگی خودداری کنید. از پزشک یا پرستار خود در مورد سایر محدودیت های فعالیت بپرسید. بلافاصله با مطب پزشک یا بیمارستان تماس بگیرید اگر:
مهم است که توصیه های پزشک در مورد درمان با داروهای رقیق کننده خون مانند آسپرین، کلوپیدوگرل (پلاویکس)، یا داروهای مشابه را از کاملا دنبال کنید. بیشتر افرادی که تحت آنژیوپلاستی با یا بدون قرار دادن استنت قرار گرفته اند، باید به مدت نامحدود آسپرین مصرف کنند. کسانی که استنت گذاری کرده اند به مدت شش ماه تا یک سال به داروی رقیق کننده خون مانند کلوپیدوگرل نیاز دارند. اگر سوالی دارید یا به نوع دیگری از جراحی نیاز دارید، قبل از قطع هر یک از این داروها با متخصص قلب خود صحبت کنید. اگر درد قفسه سینه در حالت استراحت یا دردی دارید که به نیتروگلیسیرین پاسخ نمی دهد، با 115 تماس بگیرید.
انجام آنژیوپلاستی و استنت گذاری به معنای برطرف شدن بیماری قلبی شما نیست. شما باید عادات سبک زندگی سالم را ادامه داده و طبق تجویز پزشک داروهایی مصرف کنید.
آنژیوپلاستی کرونر یکی از متداول ترین انواع درمان قلب است.
از آنجا که این روش شامل ایجاد برش های اساسی در بدن نیست، معمولا در اکثر افراد با خیال راحت انجام می شود. پزشکان از این به عنوان یک روش درمانی با حداقل تهاجم یاد می کنند.
اگرچه آنژیوپلاستی در مقایسه با جراحی بای پس راهی کمتر تهاجمی برای باز کردن عروق مسدود شده است، اما این روش هنوز خطرات زیادی را به همراه دارد، اما این به عواملی از جمله موارد زیر بستگی دارد:
شایعترین خطرات آنژیوپلاستی عبارتند از:
هنگامی که آنژیوپلاستی با قرار دادن استنت دارای روکش دارویی ترکیب شود، خطر کمی وجود دارد که شریان تحت درمان دوباره مسدود شود (کمتر از 5٪). خطر باریک شدن مجدد شریان در هنگام استفاده از استنت های فلزی برهنه حدود 10 تا 20 درصد است.
لخته خون حتی پس از عمل می تواند درون استنت ها ایجاد شود. این لخته ها می توانند شریان را ببندند و باعث حمله قلبی شوند. بسیار مهم است که مصرف آسپرین در ترکیب با کلوپیدوگرل (پلاویکس)، یا داروی دیگری که به کاهش خطر لخته شدن خون کمک می کند دقیقا طبق تجویز باشد تا احتمال تشکیل لخته در استنت را کاهش دهد.
با پزشک خود در مورد مدت زمان مصرف این داروها صحبت کنید. هرگز این داروها را بدون گفتگو با پزشک خود قطع نکنید.
ممکن است در محل قرارگیری کاتتر از ناحیه پا یا بازو خونریزی داشته باشید. معمولا این محل ها دچار کبودی می شوند، اما گاهی اوقات خونریزی جدی رخ می دهد و ممکن است نیاز به انتقال خون یا اقدامات جراحی داشته باشد.
سایر خطرات نادر آنژیوپلاستی عبارتند از:
اگرچه نادر است، اما ممکن است در طول عمل سکته قلبی داشته باشید.
در طی عمل ممکن است شریان کرونر پاره شده یا بترکد. این مساله ممکن است نیاز به جراحی بای پس اورژانسی داشته باشد.
رنگی که در حین آنژیوپلاستی و قرار دادن استنت استفاده می شود، می تواند باعث آسیب کلیه شود، خصوصا در افرادی که از قبل مشکلات کلیوی داشته اند. اگر در معرض خطر بیشتری هستید، ممکن است پزشک اقدامات لازم برای محافظت از کلیه های شما را انجام دهد، مانند محدود کردن مقدار ماده حاجب و اطمینان از هیدراته شدن بدن در طی مراحل.
در هنگام آنژیوپلاستی، در صورت رد شدن کاتترها از طریق آئورت، پلاک ها از بین می روند. لخته های خون همچنین ممکن است در کاتتر ایجاد شده و به سمت مغز بروند. سکته مغزی یک عارضه بسیار نادر در آنژیوپلاستی کرونر است و در طول عمل از داروهای رقیق کننده خون برای کاهش خطر استفاده می شود.
در طی این عمل، ضربان قلب ممکن است خیلی سریع یا خیلی آهسته شود. این مشکلات ریتم قلب معمولا کوتاه مدت هستند، اما گاهی اوقات داروها یا ضربان ساز موقت مورد نیاز است.
دیدگاه کاربران
0 دیدگاه