عوارض سوراخ قلب در بزرگسالان و درمان آن

نقص تیغه بین دهلیزی (ASD) سوراخی در سپتوم است که دیواره عضلانی بین دو حفره فوقانی قلب (دهلیز) را از هم جدا می‌کند. ASD نقصی است که با آن متولد می‌شوید (نقص مادرزادی) و زمانی اتفاق می‌افتد که سپتوم به درستی تشکیل نشود. معمولاً به آن سوراخ در قلب می‌گویند. ASD سکوندوم سوراخی در وسط سپتوم است. این سوراخ اجازه می‌دهد تا خون از یک طرف دهلیز به طرف دیگر جریان یابد. انواع پیچیده‌تر و نادر ASDs شامل قسمت‌های مختلف سپتوم و بازگشت غیرطبیعی خون از ریه‌ها (سینوس وریدی) یا نقص دریچه قلب (ASDs اولیه) می‌شود. در ادامه درباره سوراخ قلب و عوارض سوراخ قلب در بزرگسالان صحبت خواهیم کرد.

چه چیزی باعث سوراخی قلب می‌شود؟

بیشتر نقایص مادرزادی قلب احتمالاً ناشی از ترکیبی از ژنتیک و عواملی است که مادر را در دوران بارداری درگیر می‌کند، مانند مصرف الکل و مواد مخدر و همچنین بیماری‌هایی مانند دیابت، لوپوس و سرخجه. حدود 10 درصد از مشکلات مادرزادی قلبی ناشی از نقایص ژنتیکی خاص است. نقایص سپتوم دهلیزی سومین نوع شایع نقص مادرزادی قلب و در بین بزرگسالان شایع‌تر است. همچنین این بیماری در زنان شایع‌تر از مردان است.

عوارض سوراخ قلب در بزرگسالان چیست؟

از عوارض سوراخ قلب در بزرگسالان می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

به طور معمول، سمت راست قلب خون کم اکسیژن را به ریه‌ها پمپاژ می‌کند، در حالی که سمت چپ قلب خون غنی از اکسیژن را به بدن پمپاژ می‌کند. هنگامی که فرد ASD دارد، خون از سمت چپ و راست با هم مخلوط می‌شود و می‌تواند قلب را از کار کردن آنطور که باید جلوگیری کند. اگر ASD بزرگ‌تر از 2 سانتی متر باشد، خطر بیشتری برای مشکلاتی مانند؛ بزرگ شدن دهلیز راست قلب که منجر به نارسایی قلبی می‌شود. ریتم غیر طبیعی قلب، از جمله فیبریلاسیون دهلیزی یا فلوتر دهلیزی، 50 تا 60 درصد از تمام بیماران بالای 40 سال مبتلا به ASD را تحت تاثیر قرار می‌دهد. سکته. فشار خون ریوی (فشار خون بالا در شریان‌هایی که خون را به ریه‌ها می‌رسانند).

خون به طور معمول از سمت چپ قلب به سمت راست جریان می‌یابد، اما داشتن ASD و فشار خون شدید ریوی می‌تواند باعث معکوس شدن جریان خون شود. هنگامی که این اتفاق می‌افتد، سطح اکسیژن در خون کاهش می‌یابد، که منجر به وضعیتی به نام سندرم آیزن منگر می‌شود. و همچنین باعث نشت دریچه‌های سه لتی و میترال ناشی از بزرگ شدن قلب می‌شود.

علائم سوراخ قلب در بزرگسالان چیست؟

بسیاری از مردم نمی‌دانند که ASD دارند زیرا علائمی ندارند. برخی از بیماران زمانی متوجه این نقص می‌شوند که رادیوگرافی قفسه سینه برای مشکل دیگری نشان می‌دهد که سمت راست قلب بزرگ‌تر از حد طبیعی است. در سن 50 سالگی، ASD می‌تواند علائمی مانند تنگی نفس، غش، ریتم نامنظم قلب یا خستگی پس از فعالیت یا ورزش خفیف ایجاد کند.

ASD چگونه تشخیص داده می‌شود؟

تست‌هایی که برای بررسی ASD انجام می‌شود عبارتند از:

الکتروکاردیوگرام (ECG/EKG): ثبت و ضبط فعالیت الکتریکی قلب (ضربان قلب)

اشعه ایکس: برای بررسی اندازه قلب و رگ‌های خونی که خون را به ریه‌ها می‌رسانند.

اکوکاردیوگرافی ترانس توراسیک: تصویر اولتراسوند از قلب همراه با اندازه گیری جریان خون برای بررسی ساختار قلب و مشاهده میزان عملکرد آن.

اکوکاردیوگرافی ترانس مری (TEE): سونوگرافی از مری برای دریافت تصویر بهتر از دهلیزها و جزئیات بیشتر در مورد اندازه و شکل ASD استفاده می‌شود. TEE به پزشک کمک می‌کند تا بتواند دریچه‌های قلب را نیز بررسی کند.

اکوکاردیوگرافی داخل قلب (ICE): سونوگرافی که از داخل قلب گرفته می‌شود. یک دوربین کوچک (پروب اکو) از طریق ورید محیطی به قلب فرستاده می‌شود. این آزمایش اندازه و شکل نقص و جهت جریان خون در آن را نشان می‌دهد. این تصویربرداری اغلب از راه پوست (غیرجراحی) انجام می‌شود.

کاتتریزاسیون دهلیز راست قلب: یک لوله کوچک و نازک (کاتتر) از طریق ورید محیطی به قلب وارد می‌شود. فشارها و مقدار اکسیژن خون در هر حفره قلب اندازه گیری می‌شود. سطح اکسیژن تعیین می‌کند که چه مقدار خون در ASD جریان دارد. پزشک همچنین از یک بالون کوچک در انتهای کاتتر یا یک رنگ مخصوص برای بررسی اندازه نقص (آنژیوگرافی دهلیزی) استفاده می‌کند.

کاتتریزاسیون دهلیز چپ قلب: در طی این روش، رنگ مخصوصی از طریق کاتتر (آنژیوگرافی) به داخل رگ‌های خونی قلب فرستاده می‌شود. این آزمایش می‌تواند بیماری عروق کرونر (شریان‌های سخت و باریک) را بررسی کند.

سوراخ قال چگونه درمان می‌شود؟

درمان بیماران مبتلا به ASD به نوع و اندازه نقص، تأثیر آن بر قلب و سایر شرایط سلامتی مانند فشار خون ریوی، بیماری دریچه یا بیماری عروق کرونر بستگی دارد. به طور کلی، اگر ASD بزرگی دارید که باعث شانت قابل توجهی (جریان خون از طریق نقص) می‌شود و سمت راست قلب بزرگ‌تر از حد طبیعی است، یا هر یک از علائمی که قبلا توضیح داده شد را دارید، درمان جراحی توصیه می‌شود. هر چه عیب بزرگ‌تر باشد، شنت بیشتری دارید. و هر چه شنت بیشتر داشته باشید، خطر مشکلاتی مانند فیبریلاسیون دهلیزی و فشار خون ریوی بیشتر می‌شود. میزان شانت با اکوکاردیوگرافی، MRI یا کاتتریزاسیون اندازه گیری می‌شود.

درمان غیر جراحی ASD

ترمیم غیر جراحی (از راه پوست) درمان ارجح برای اکثر بیماران مبتلا به ASD ثانویه است. اگر نوع دیگری از ASD دارید، یا آناتومی ASD ثانویه قابل بسته شدن از راه پوست نیست، نیاز به جراحی خواهید داشت. نگران درمان نباشید زیرا پزشک بهترین روش درمان را با توجه به نوع و شدت سوراخ قلب پیشنهاد می‌کند. در روش درمان بدون جراحی، پزشک از وسیله‌ای برای بستن سوراخ سپتوم استفاده می‌کند. دو برند مختلف از دستگاه‌های بسته‌کننده توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده برای بستن ASD از راه پوست تأیید شده‌اند. طراحی دستگاه‌ها متفاوت است، اما به روش‌های مشابهی کار می‌کنند.

این دستگاه با استفاده از یک لوله بلند و نازک به نام کاتتر در جای خود قرار می‌گیرد. این دستگاه به کاتتر متصل است که از طریق ورید کشاله ران به قلب هدایت می‌شود. هنگامی که دستگاه از کاتتر خارج می‌شود، باز می‌شود و سوراخ را می‌بندد. با گذشت زمان، بافت روی ایمپلنت رشد می‌کند و به بخشی از قلب تبدیل می‌شود. اگر پزشک این نوع ترمیم را توصیه کند، برای بررسی اندازه و محل نقص و اندازه گیری فشار در قلب، کاتتریزاسیون قلبی انجام خواهد داد.

ترمیم جراحی

برای ترمیم ASDهای ثانویه بزرگ و سایر انواع ASDها به جراحی نیاز خواهید داشت. در برخی موارد، این کار را می‌توان به صورت رباتیک یا با یک برش کوچک انجام داد. ترمیم جراحی معمولاً شامل استفاده از چسب بافتی برای بستن ASD است. بافت اغلب از پریکارد خود فرد (غشای اطراف قلب) می‌آید. برخی از ASDهای ثانویه را می‌توان با جراحی به تنهایی با بخیه بست.