مقایسه آنژیوپلاستی و عمل قلب باز : بهترین گزینه برای شما کدام است؟

 آنژیوپلاستی و عمل قلب باز، دو روش متفاوت در درمان بیماران قلبی هستند. آنژیوپلاستی یک روش غیر جراحی است که با استفاده از لوله‌ای کوچک به عروق قلبی دسترسی دارد، در حالی که عمل قلب باز یک روش جراحی است که نیاز به برش در قفسه سینه دارد. در آنژیوپلاستی، لوله‌ای کوچک به عروق قلبی دسترسی دارد و یک بالون کوچک به داخل عروق قلبی ارسال می‌شود تا با پر شدن با دارو، عروق را گشوده و جریان خون را بهبود ببخشد.

در مقابل، در عمل قلب باز، قفسه سینه با یک برش بزرگ باز می‌شود و عروق قلبی را ترمیم می‌کنند. این روش برای درمان بیماری‌هایی مانند انسداد عروق قلبی و درمان سکته قلبی استفاده می‌شود. در این مقاله به مقایسه آنژیوپلاستی و عمل قلب باز می‌پردازیم. عمل قلب و آنژیوپلاستی باز برای درمان گرفتگی عروق کرونر یا تصلب شرایین حاد استفاده می‌شوند.

آنژیوپلاستی عروق قلب چیست ؟

آنژیوپلاستی یک روش درمانی برای باز کردن گرفتگی رگ قلب است که توسط بالون زدن انجام می‌گیرد. این روش درمانی کم تهاجمی بوده و برای باز کردن عروق و برگرداندن جریان خون مناسب به قلب انجام می‌گیرد. عمل آنژیوپلاستی توسط یک لوله‌ توری شکل بسیار کوچک به صورت دائمی در رگ مسدوده شده قرار داده می‌شود آنژیوپلاستی، بالون قلب و استنت‌گذاری هر سه زیرشاخه روش درمانی و دارای مفهوم مشابه می‌باشند. 

آنژیوپلاستی همراه با دارو

آنژیوپلاستی همراه با دارو نسبت به درمان دارویی بهتر عمل می‌کند. 
در روش دارو درمانی افراد مصرف کننده داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی می‌توانند منجر به بروز مشکلاتی در معده یا خونریزی گوارشی شود. از جمله دارو های ضد التهاب غیر استروئیدی، ایبوپروفن نام دارد. 
قبل از گذاشتن استنت دارویی افراد باید مطمئن شوند که در صورت نیاز به انجام جراحی‌های ضروری و اجتناب‌ناپذیر پزشک راهکاری جهت محافظت از استنت دارد.

عمل قلب باز چیست ؟

عمل قلب باز یا پیوند بای پس شریان کرونر به این صورت انجام می‌گیرد که در آن در حین جراحی قلب باز یک شریان ورید از ناحیه دیگری از بدن گرفته خواهد شد و با هدف دور زدن انسداد به ناحیه‌ای که دچار تنگی شده است پیوند زده می‌شود. برای انجام این جراحی پزشک در مرکز قفسه سینه و در امتداد جناغ سینه برش ایجاد می‌کند.

بعد از باز کردن قفسه سینه، متخصص قلب و عروق به قلب دسترسی پیدا می‌کند. در این زمان قلب موقتا از کار می‌ایستد و به جای آن دستگاه بای پس و ریه عملکرد قلب را برعهده خواهد گرفت و جریان خون را در بدن به گردش درخواهد آورد. 
در این زمان جراح یک رگ سالم که از دیواره داخلی قفسه سینه یا کشاله ران گرفته است را برداشته و به بالا و پایین رگ مسدود شده پیوند می‌زند، به گونه‌ای که آن رگ مسدود شده یا تنگ را دور می‌زند. 

جراحی بای پس یا استنت گذاری

تصمیم‌گیری درباره اینکه از کدام روش درمانی می‌توانیم استفاده کنید برعهده پزشک است.

• گرفتگی یک رگ کرونری : اگر بیمار فقط در یک رگ کرونری دچار گرفتگی شود، پزشک آنژیوپلاستی را پیشنهاد می‌کند. 
• گرفتگی چند رگ کرونری : اگر تعداد عروق دارای انسداد بیشتر باشد، جراحی قلب باز باید انجام شود. 
• اگر سابقه بیماری قلبی بیمار شدید است و گرفتگی عروق مکرر اتفاق می افتد، عمل قلب باز بهتر است.
• اگر سابقه گرفتگی عروق ندارند و اولین بار است که مبتلا می شوند، آنژیوپلاستی معمولا گزینه راحت تری است.

اگر خطر جراحی فرد بالا نباشد، پزشک جراحی بای پس قلب را پیشنهاد خواهد داد اگر سه شریان کرونری دچار گرفتگی شود، جراحی بای پس قلب نسبت به استنت گذاری تاثیر گذاری بیشتری دارد. اگر تنگی شریان کوتاه باشد استنت گذاری انتخاب مناسب‌تری برای باز کردن شریان محسوب می‌شود. 

مقایسه آنژیوپلاستی و عمل قلب باز 

در آنژیوپلاستی، نیازی به برش بزرگ و باز کردن قفسه سینه برای دسترسی به عروق قلبی نیست و بنابراین مدت بستری کوتاه‌تری نسبت به عمل قلب باز دارد. همچنین ریسک عفونت و عوارض دیگر کمتری نسبت به عمل قلب باز دارد. در مقابل، عمل قلب باز، برای دسترسی به عروق قلبی نیاز به برش بزرگی در قفسه سینه داریم.

این روش برای درمان بیماری‌هایی مانند انسداد عروق قلبی و درمان سکته قلبی استفاده می‌شود. با این حال، این روش دارای مشکلاتی مانند زمان بستری طولانی‌تر، مدت بازیابی طولانی‌تر و ریسک عفونت و عوارض دیگر است.

در آنژیوپلاستی، احتمال خونریزی، سکته مغزی و سایر عوارض جانبی کمتر است. اما با توجه به اینکه آنژیوپلاستی یک روش غیر جراحی است، در صورتی که بیمار مشکلات جدی در قلب داشته باشد، ممکن است نتواند مشکلات را به طور کامل حل کند و نیاز به عمل قلب باز داشته باشد. همچنین، در برخی موارد، ممکن است آنژیوپلاستی نتواند به طور کامل عروق قلبی را باز کند و نیاز به روش درمانی دیگری داشته باشد.

انتخاب بین این دو روش باید براساس شرایط سلامتی بیمار و نیازهای درمانی آن‌ها صورت گیرد. پزشکان قادر به توصیه روش مناسب برای درمان بیماران خود هستند. 

چه زمانی باید درمان آنژیوپلاستی را انتخاب کرد؟

در مواردی که شریان LAD درگیر نشده باشد استنت‌گذاری جز اولین گزینه‌های درمانی است. همچنین اگر 1 یا 2 شریان دچار انسداد شده باشند، پزشک باید تصمیم بگیرد که بین استنت‌گذاری و دارو درمانی کدام را انتخاب کند.

اگر دارو درمانی برای درمان بیمار انتخاب شود، بیمار نیازی به انجام هیچ‌گونه فرآیند مداخله‌ای تهاجمی نخواهد داشت. بای پس گزینه درمانی فرد نباشد، استنت‌گذاری جز بهترین گزینه‌های درمانی است. 
اگر ترمیم LAD با شریان پستانی صورت بگیرد، ماندگاری آن مادام‌العمر خواهد بود، اما در صورتی که پیوندهای بای پس با شریان‌های دیگر صورت بگیرد، از این ماندگاری برخوردار نخواهد بود. 
در صورت بروز نارسایی می‌توان جراحی بای پس انجام دادف اما معمولا استنت‌گذاری انجام می‌شود. 

چه زمانی باید درمان عمل قلب باز را انتخاب کرد؟

• انسداد دو یا سه شریان کرونری
• انسداد نقطه اتصال دو شریان
• انسداد در قلبی که مشکل پمپاژ در بطن سمت چپ دارد
• درمان کسانی که دیابت یا بیماری‌های کلیوی دارند 

3 شریان کرونری قلب با هم برابر نبوده و مهمترین شریان قلبی که LAD یا شریان نزولی قدامی چپ نام دارد می‌تواند به دیواره جلویی قلب خونرسانی کند. تنگی و انسداد در این شریان به طبع جدی‌تر از تنگی یا انسداد شریان‌های دیگر خواهد بود.

اگر شریان نزولی قدامی چپ یا LAD مسدود شود بهترین گزینه درمانی آن جراحی بای پس قلبی خواهد بود. در صورتیکه LAD مسدود نبوده و عوامل تشدید کننده دیگری وجود نداشته باشند، اگر دو شریان دیگر مسدود باشند احتمال استنت‌گذاری افزایش پیدا خواهد کرد. 
اگر دو شریان قلب مسدود باشد و یکی از آنها LAD باشد، جراحی بای پس قلب باید انجام شود.
در صورتی که هر 3 شریان دچار انسداد شده باشد، جراحی بای پس قلب بسیار مناسب خواهد بود. 
استفاده از پیوند شریانی در قفسه سینه و نزدیک به قلب(که شریان پستانی نام دارد) احتمال بروز عوارض را کاهش می‌دهد و می‌تواند تا چندین دهه ماندگاری داشته باشد و البته به علت غیرمشخص شریان پستان تقریبا نسبت به انسداد ایمن است.

مقایسه عوارض عمل قلب باز و آنژیوپلاستی

هر دو روش به عنوان یک راه حل برای درمان بیماری‌های قلبی به کار می‌روند، اما عوارض هر روش ممکن است با دیگری متفاوت باشند. عوارض عمل قلب باز شامل خونریزی، عفونت، عوارض ناشی از بیهوشی عمومی، عوارض ناشی از عمل جراحی، مشکلات تنفسی، سکته مغزی، عوارض ناشی از داروهای مصرفی و آسیب به بافت قلبی هستند. همچنین، پس از عمل قلب باز، ممکن است بیمار نیاز به روش‌های پیگیری مداوم داشته باشد، مانند تغییر در شیوه زندگی، مصرف داروها و برخی تحرکات و ورزش‌های خاص.

در مقابل، عوارض آنژیوپلاستی شامل خونریزی، سکته مغزی، آسیب به عروق، عفونت و نارسایی کلیه است، اما با توجه به اینکه آنژیوپلاستی یک روش غیر جراحی است، عوارض آن نسبت به عمل قلب باز کمتر است و مدت بازیابی و بستری کوتاه‌تر است. در هر صورت، همه بیماران قبل از تصمیم‌گیری در مورد روش درمانی‌شان، باید با پزشک خود در مورد مزایا و معایب هر روش و عوارض محتمل آن‌ها صحبت کنند.